บทละครโทรทัศน์ เพลิงฉิมพลี ตอนที่ 7 หน้า 4
ชาวบ้านพากันวิจารณ์ทันที เชื่อ / ไม่เชื่อ จริง /ไม่จริง
“ไม่จริง ฉันไม่เคยแตะต้องส้มป่อย ใครๆ ก็รู้ฉันรักแต่เนื้อนาง”
เนื้อนางวางจดหมายลงหน้าสลด
“จดหมายส้มป่อยมันว่ายังไง เนื้อนาง” หมื่นหล้าถาม
“ส้มป่อยบอกว่า อ้ายแสงคำเมา แล้วก็พาส้มป่อยไปที่เรือน บอกว่ารัก ส้มป่อยถึงยอมเป็นของอ้ายแสงคำ”
“ไม่จริง ฉันสาบาน ฉันเมาแต่ฉันไม่เคยมีอะไรกับส้มป่อย”
“มึงจะหาว่าคนตายโกหกหรือไง ไอ้แสงคำ มึงนั่นแหละที่ฆ่าส้มป่อย มึง ไอ้ชั่ว” ม่อนดอยพุ่งเข้าไปชกแสงคำ แสงคำเซ อินกับพวกเข้ามารุมม่อนดอยทันที
ที่ระเบียงผา หนานไตรยืนมองไปรอบๆ ด้วยสายตาเศร้า เวิ้งว้าง เปล่าเปลี่ยว เสียใจ ที่เนื้อนางกำลังกลายเป็นเจ้าสาวของแสงคำ
ม่อนดอยโดนพวกอินกำลังรุม ม่อนดอยสู้ชกกลับ อินหน้าสะบัด อินถีบม่อนดอยล้มกลิ้งฝุ่นตลบ
สามสาวพากันกรี๊ด โวยวาย ชาวบ้านอลหม่าน คณะสะล้อพากันวิ่งไป เล่นดนตรีเร้าใจประกอบ
เนื้อนางลุกขึ้น ตะโกน “หยุดเดี๋ยวนี้ ฉันบอกให้หยุด”
ทุกอย่าง ทุกคนหยุด หันมามองเนื้อนางที่น้ำตาคลอ
“เนื้อนาง อ้ายไม่ได้มีอะไรกับส้มป่อย ให้อ้ายสาบานที่ไหนก็ได้ อ้ายรักเนื้อนางคนเดียว”
“พอแล้ว อ้ายแสงคำ คำว่ารักของอ้ายมันแลกกับชีวิตส้มป่อยไม่ได้” เนื้อนางไม่อยากฟังคำแก้ตัวของแสงคำ
หมื่นหล้าก็ออกปากไล่ “ไอ้แสงคำ ถ้าเอ็งยังไม่อยากตาย เอ็งไปให้พ้นหน้าข้าเดี๋ยวนี้”
“ไม่ ฉันไม่ผิด ส้มป่อยมันหลงรักฉัน มันผิดหวังที่ฉันจะแต่งงานกับเนื้อนาง”
หมื่นหล้าเข้าไปตบปากแสงคำ แสงคำถึงกับเลือดกบปาก “ออกไป”
อินกับพวกรีบเข้ามาดึงแสงคำให้ห่างหมื่นหล้าด้วยความเกรง แสงคำมองเนื้อนาง
เนื้อนางส่งสายตาเศร้ามาก “เกิดเรื่องขนาดนี้ จะให้ฉันแต่งงานกับอ้ายได้อีกหรือ” เนื้อนางวิ่งเร็วเข้าเรือน คำฝายตามไป
แสงคำตะโกน “เนื้อนาง อ้ายไม่ได้รักส้มป่อย อ้ายไม่เคยมีอะไรกับส้มป่อย อ้ายรักเนื้อนางคนเดียว”
กำปุ้งถามรัญจวนให้แน่ใจ “ล่มใช่มั้ยคะคุณพี่ งานแต่งเนื้อนางมันล่ม”
“ทั้งล่มทั้งเละ รู้กันไปสามดอยแปดดอย”
สร้อยฟ้าเยาะ “จริงด้วย นี่ถ้าคุณแขไขรู้นะ คงหัวเราะสะใจ”