บทละครโทรทัศน์ เพลิงฉิมพลี ตอนที่ 5
เนื้อนางถือหนังสือเดินมาตามทางเดินในปางกับแสงคำ เนื้อนางยิ้มสดใส หันมาทางแสงคำ “ละอ่อนน้อยได้เรียนหนังสือ อีกหน่อยที่นี่ก็จะมีคนแต่คนอ่านออกเขียนได้”
“น่าอิจฉาละอ่อนน้อย” เนื้อนางหันมามอง แสงคำอมยิ้มอายๆ “อ้ายอ่านหนังสือบ่ออก อ้ายก็อยากมีครูบ้าง”
เนื้อนางหัวเราะ “โธ่ อ้ายแสงคำจ๋า แค่อ้ายแสงคำเอ่ยปากคำเดียว อ้ายแสงคำก็มีครูแล้วจ้ะ”
“อ้ายสัญญา อ้ายจะไม่ดื้อ จะตั้งใจเรียนกับครูเนื้อนาง”
เนื้อนางกับแสงคำยิ้มสดชื่นให้กัน เห็นทั้งคู่เดินผ่านพุ่มไม้ สามสายตาหลังพุ่มไม้มองตาม
“ดัดจริต เก่งนักเรื่องทอดสะพานหาผู้ชาย” รัญจวนหมั่นไส้
สร้อยฟ้าเสริม “มันจะรวบหัวรวบหางทั้งปาง ไม่เหลือไว้ให้เราเลย”
“อยากให้แม่นายกับคุณแขไขอยู่ตรงนี้นัก ดูสิ นังเนื้อนางมันจะยิ้มหวานหยดได้อีกมั้ย”
สามสาวส่งแววตาริษยาไปที่เนื้อนางเต็มที่
หนานไตรขับรถมา แขไขนั่งข้าง ธรรพ์นั่งอยู่เบาะหลัง หนานไตรหักรถจอดลงไหล่ทาง
แขไขมอง “จอดรถทำไมคะ” แขไขมองไปรอบๆ “หรือว่าจะทิ้งแขตรงนี้อีก”
“ เรามีเรื่องต้องตกลงกันก่อนครับ น้องแข”
หนานไตรเปิดประตูรถลงมา แขไขยังนิ่ง
ธรรพ์มองแล้วเตือนแขไข “ลงไปคุยกันเถอะครับ”
แขไขกับธรรพ์ลงจากรถ เดินตรงมาที่หนานไตรยืนรออยู่
หนานไตรจ้องแขไขด้วยสายตาเข้ม “ตอนอยู่ในปาง น้องแขต้องไม่เรียกพี่ว่า ณไตร เพราะที่ปางพี่เป็นแค่ผู้จัดการหนานไตรของทุกคน”
“ทุกคน .. โดยเฉพาะครูที่ชื่อเนื้อนางใช่มั้ยคะ” แขไขถามเสียงน้อยใจ
หนานไตรพยายามควบคุมอารมณ์ ใช้เหตุผลไม่ให้แขไขอาละวาด ธรรพ์มองพี่ชายกับแขไขด้วยสายตาเป็นห่วง “พี่มาที่ปาง เพื่อทำงาน ดูแลกิจการที่คุณปู่สร้างขึ้นมา พี่มีเหตุผลที่ต้องเป็นแค่หนานไตร”
“ก็ไม่เห็นจะต้องทำตัวต่ำเตี้ย ให้คนงานตีเสมอเรา”
“พี่อยากรู้จักพวกเค้าอย่างเพื่อน ไม่ใช่นายที่มาวางอำนาจบาตรใหญ่”
“ไม่เห็นจำเป็นเลยค่ะ”