บทละครโทรทัศน์ เพลิงฉิมพลี ตอนที่ 5 หน้า 3
รัญจวนโมโห ยกตะหลิวเคาะหัวกำปุ้ง “นังกำปุ้ง ขวัญอ่อนเหลือเกิน เดี๋ยวแม่ปั๊ดเคาะกะโหลกเรียกวิญญาณ”
“เดี๋ยวที่ไหน เคาะไปแล้วค่ะคุณพี่ ก็นังส้มปอยน่ะสิคะ” กำปุ้งหันไปแว๊ดใส่ส้มปอยทันที “แกจะแหกปากทำไม หรือว่าบรรพบุรุษฟื้นจากป่าช้า”
“ฉันตกใจที่เห็นหน้าพี่ไง”
“อีส้มปอย อยากแก้มแดงด้วยพริกป่นทั้งโหลนี่ใช่มั้ย” กำปุ้งยกถ้วยพริกป่นขู่
ส้มปอยรีบถอยหนี “ชั้นเห็นรถหนานไตรเข้าปางมาแล้ว” สามสาวตาโต “มีผู้หญิงสวยๆมาด้วย”
รัญจวนปล่อยตะหลิว กำปุ้งวางโหลพริกป่น สร้อยฟ้าวางกระจาดพร้อมกันทันที “ผู้หญิงสวย !!!”
แขไขมองกำปุ้ง รัญจวน สร้อยฟ้าที่พนมมือไหว้ หนานไตรยืนอยู่ข้างรถ ธรรพ์มองคนงานชายขนกระเป๋าแขไขใบใหญ่ หลายใบขึ้นเรือน
รัญจวนประจบ “ดีใจเหลือเกินค่ะที่คุณแขไขมาอยู่ เป็นเกียรติเป็นศรีให้พวกเรา”
สร้อยฟ้าเสริม “แม่พระอย่างนี้หาที่ไหนไม่ได้อีกแล้ว อุตส่าห์มาลำบาก เป็นครูกลางป่า”
แขไขยิ้มกว้าง ดีใจที่พวกรัญจวนเยินยอ
หนานไตรหันไปทางธรรพ์กับแขไข “ผมไปดูคนงานก่อนนะครับ คุณธรรพ์ คุณแขไข” หนานไตรเน้น
หนานไตรเดินออกไปเลย แขไขขยับจะตาม
ธรรพ์เรียกไว้ “คุณแขไปดูห้องพักก่อนมั้ยครับ”
แขไขหันมาตาขุ่นที่ธรรพ์ขัดจังหวะ ธรรพ์ยิ้มให้แบบไม่สนใจตาวาวๆ ของแขไข “จะได้ให้รัญจวน กำปุ้ง สร้อยฟ้า เค้าช่วยจัดของ”
ธรรพ์หันมองกลุ่มรัญจวน “เธอสามคนผลัดกันมานอนเฝ้าทุกคืน อยู่เป็นเพื่อนคุณแขไข”
กำปุ้งตาวิบวับ “มาพร้อมกันทั้งสามคนเลยก็ได้ค่ะ คุณธรรพ์ เผื่อไปเฝ้าหน้าห้องคุณธรรพ์ด้วย”
“ไม่ต้อง มาทีละคน เดี๋ยวจะเสียงดังเอะอะ น่ารำคาญ” แขไขสะบัดหน้าเดินขึ้นเรือน
สามสาวหันมาแลบลิ้นแบบเอือมระอา “แหวะ”
เสียงแขไขเร่ง “รีบๆขึ้นมาจัดของชั้นสิ”
สามสาวรีบฉีกยิ้ม ทอดเสียงหวานกระแดะ “ได้เจ้า”
สามสาวพากันเดินเร็วขึ้นเรือนตามแขไข ธรรพ์หันไปมองทางที่หนานไตรเพิ่งออกไป
หนานไตรวิ่งเร็วด้วยความกระฉับกระเฉงมาหยุดลงหน้าโรงเรียน มองเห็นโรงเรียนโล่ง ไม่มีคน
ม่อนดอยผิวปาก แบกจักรยานยางแบน เดินสวนมาจากอีกทาง พอเห็นหนานไตรยืนเก้อๆ ก็ทัก “อ้าว หนานไตร กลับมาตั้งแต่เมื่อไหร่”
หนานไตรหันไป สีหน้าเซ็งๆ “ก็ตอนที่เห็น”