บทละครโทรทัศน์ เพลิงฉิมพลี ตอนที่ 5 หน้า 5
หนานไตรยิ่งฟังยิ่งฉุน ยกเท้าถีบม่อนดอยตูม ม่อนดอยกระเด็น ก้นจ้ำเบ้า จักรยานล้มไปคนละทิศละทาง หนานไตรไม่พูดอะไร เดินผ่านไปเลย ม่อนดอยจุกแอ๊ก ได้แต่มองตาม “เอ็งนะเอ็ง ไอ้หนานไตร ไฟไหม้ทั้งป่ายังไม่เท่าอารมณ์เอ็งคนเดียวเลย”
แขไขเดินมาชะโงกมองหาหนานไตร แล้วหันกลับมานั่ง รัญจวน กำปุ้ง สร้อยฟ้าชะโงกตาม แล้วกลับมาพับเพียบนั่งท่าเดียวกัน ธรรพ์เดินออกมาจากอีกห้องที่เป็นห้องนอนของตัวเอง แขไขลุกขึ้น สามสาวก็ลุกขึ้นเหมือนกัน
“ทำไม พี่ณ..”
ธรรพ์ขัดขึ้นทันที “หนานไตร” แขไขยังคิดไม่ทัน ธรรพ์รีบพูดแทรก “คุณแขจะถามถึงผู้จัดการหนานไตรใช่มั้ยครับ”
แขไขมองสายตาธรรพ์แล้วเพิ่งเข้าใจ กระแทกเสียง “ค่ะ ผู้จัดการหนานไตรหายไปไหน ทำไมไม่มาดูแลแข”
สามสาวหันมองแขไขพร้อมกัน แขไขเห็นสายตาสงสัยของสามสาวก็รีบแก้ “ดูแลเรา”
รัญจวนรีบบอก “ก็คงไปดูคนงานลากไม้นั่นแหละค่ะ”
แขไขแววตาเจ้าเล่ห์ ทำเป็นปัดยุง “อุ๊ย ตัวอะไร ว๊าย ตัวอะไรกัดแข” ธรรพ์จะเดินเข้ามาดู แขไขยิ่งโวยวาย “พี่ธรรพ์คะ แขเจ็บมากเลย แมลงอะไรไม่รู้กัดแข มียามั้ยคะ”
“มีครับ อยู่ในห้อง รอแป๊บนึงนะครับ” ธรรพ์รีบวิ่งกลับเข้าห้องไป
แขไขหันมาทางสามสาวทันที “เนื้อนางอยู่ที่ไหน”
สร้อยฟ้างง “อ้าวไหน คุณแขไขบอกว่าโดนแมลงกัด”
“จั๊ดง่าวขนาด นังสร้อยฟ้า คุณแขไขเค้าอยากไปเยี่ยมนังเนื้อนาง ใช่มั้ยคะ”
กำปุ้ง รัญจวนสายตาร้ายสบตาแขไขอย่างรู้กัน
เนื้อนางเดินถือหนังสือกลับมาจากน้ำตก
คำฝายกำลังตากสมุนไพรที่ข้างเรือน บ่นกระปอดกระแปด “หายไปสอนหนังสืออ้ายแสงคำตั้งนานสองนาน”
เนื้อนางวางหนังสือ แล้วมาช่วยคำฝายตากสมุนไพร เนื้อนางยิ้ม “ก็กลับมาช่วยแล้วไงจ๊ะ พี่คำฝาย”
รัญจวน กำปุ้ง สร้อยฟ้าเดินเร็วมา คำฝาย เนื้อนางหันไปมอง
“กลางวันแสกๆ ใครดันจุดธูปเชิญวิญญาณสามตัว” คำฝายเปรย
สามสาวแหวกออก เห็นเป็นแขไขที่อยู่ด้านหลังเดินมาจ้องเนื้อนาง
“ว๊าย .. สี่ .. เอ๊ย” คำฝายตกใจ “คุณแขไข”
คำฝายรีบเอาตัวบังเนื้อนาง เนื้อนางไม่เคยเห็นแขไข ก็ยิ้มให้