บทละครโทรทัศน์ นางฟ้าล่าผี ปี2 ตอนที่ 10
กลางคืน บ้านไม้โบราณ เสียงกรีดร้อง โหยหวนน่ากลัวของปู่เทียนชายชราสักยันต์เต็มตัว ที่ตอนนี้เหงื่ออาบท่วมร่างคลานกระเสือกกระสนหนีใครบางคน ข้อเท้าทั้งสองถูกตัดเส้นเอ็น แกพยายามลุกขึ้นยืนแต่สุดท้ายก็ล้มลงด้วยความเจ็บปวด เสียงไม้เท้ากระทบพื้นดังขึ้นในความมืดมิดของทางเดินบ้าน บุญเพ็งค่อยๆปรากฏตัวในมือถือเชือกล่ามใครบางคน
“พอเถอะ....บุญเพ็ง กูยอมแล้ว” ปู่เทียนยกมือไหว้อย่างน่าสงสาร
บุญเพ็งยิ้มอย่างสะใจ “อย่าไหว้ฉันสิ...ปู่เทียนเป็นครูอาคมผู้ยิ่งใหญ่...ทำเยี่ยงนี้ ฉันก็ลำบากใจสิจ๊ะ” บุญเพ็งเอาไม้เท้าปัดมือปู่เทียนจนล้มคว่ำไป แล้วทรุดลงนั่งข้างๆ
“งั้นมึงอยากได้อะไร ก็เอาไปเถอะ..แต่ว่า”
บุญเพ็งสวน “จริงเหรอ...อะไรก็ได้เหรอ ครู ?” ปู่เทียนรีบพยักหน้า “งั้น...ฉันขอชีวิตครูล่ะกัน”
“หา !” บุญเพ็งลุกขึ้นแล้วกระตุกเชือก.... เสียงกระพรวนเท้าค่อยๆดังขึ้น กิ่งแก้วเดินออกมาจากความมืด เชือกมัดแน่นที่ข้อมือ ดวงตาเหม่อลอยเหมือนคนไร้สติ น้ำลายไหลย้อยจากมุมปากที่เลอะเทอะไปด้วยคราบน้ำดิน
“กิ่งแก้ว! มึง... ไอ้บุญเพ็ง....มึงทำอะไรเมียกู ?”
“เมียครู? ถ้างั้นครูก็ถามมันเองสิ” บุญเพ็งกระตุกเชือกจนกิ่งแก้วเซไป ปู่เทียนรีบหลบวูบ “เอาเลยสิ...กิ่งแก้ว ทำตัวให้สมกับที่เมียครูเทียนเสียหน่อย”
กิ่งแก้วผลักปู่เทียนให้ล้มลงกับพื้นแล้วค่อยคืบคลานขึ้นคร่อม “อย่ากิ่งแก้ว...อย่าขึ้น”
กิ่งแก้วคืบคลาน...จนตัวขึ้นไปทับหน้าอกปู่เทียนแล้วยิ้มยั่วยวน ปู่เทียนพยายามยกตัวขึ้นดันขาของกิ่งแก้วให้ออกไป แต่มือของเขากลับสัมผัสของเหลวบางอย่างจึงยกขึ้นดู น้ำปัสสาวะของกิ่งแก้วไหลนองตัวปู่เทียน ปู่เทียนตาเบิกโพลงด้วยความตกใจ กรีดร้องลั่นแล้วออกแรงผลักกิ่งแก้วจนล้มลง กิ่งแก้วลุกขึ้นนั่งหัวเราะอย่างบ้าคลั่ง!
ปู่เทียนพยายามคลานหนีไปที่ประตู ควันสีดำเป็นตัวอักษรเขมรมากมายลอยออกจากผิวหนัง ปู่เทียนร้องโหยหวนด้วยความแสบร้อน “ช่วยด้วย...ช่วยด้วย”
ร่างบุญเพ็งสะอึกเมื่อควันดำและควันอักขระไหลเวียนจากร่างปู่เทียนผ่านแทรกซึมเข้าไปในผิวหนังของมัน