บทละครโทรทัศน์ นางฟ้าล่าผี ปี2 ตอนที่ 10 หน้า 5
“อะ..เออ ขอบใจจ๊ะ”
“กรี๊ดสสสสส” เสียงกิ่งแก้วร้อง ทั้งสองรีบผลุนผันเข้าในตัวบ้าน
ภายในเรือนมุงแฝก กิ่งแก้วน้ำลายฟูมปาก....ตาเหลือกโพรง บุญเพ็งรีบเข้าจับตัวแล้วหาผ้าให้กัดเอาไว้ “มาช่วยกันหน่อยซิ”
ช้อยมองตะลึงไม่ยอมเข้าไปช่วย บุญเพ็งจ้องมองอย่างไม่พอใจ รีบเอาผ้าอุ่นเช็ดตัวประคบหน้าผากจนกิ่งแก้วสงบลง
“มันเป็นยังไงบ้าง ?” บุญเพ็งและช้อยหันมา ปู่เทียนและป้าอ้อยถือสำรับยาตามเข้ามาด้านใน ก่อนที่บุญเพ็งจะตอบอะไร ปู่เทียนก็โบกมือให้ถอยไปแล้วจับชีพจรดูอาการ....หยิบร่วมยาออกมาพึมพำคาถาแล้วละลายน้ำให้ดื่ม
“กิ่งแก้ว มัน...?”
“ตอนนี้ยังไม่เป็นอะไรมากหรอก”
บุญเพ็งยิ้มโล่งอก “เออ...เมียปู่เทียนก็ไม่สบายเรอะจ๊ะ”
ปู่เทียนชะงัก “มึงเห็นสายหยุดด้วยเหรอ ?”
“จ๊ะ...ฉันเห็นคุณนั่งพิงเก้าอี้เหมือนไม่สบาย”
“มึงรู้ได้ไงว่าเป็น แม่สายหยุด เมียกู ?”
“ก็แหม ทำไมจะไม่รู้ล่ะจ๊ะ?...คุณใส่ทองหยองเสียขนาดนั้น...จนโตป่านนี้ฉันยังไม่เคยเห็นสร้อยทองเส้นโตขนาดนี้มาก่อนเลย” ช้อยกับป้าอ้อยเริ่มมองหน้ากันไม่ไว้ใจบุญเพ็ง
ปู่เทียนยิ้ม “แม่สายหยุดเขาก็สามวันดีสี่วันไข้อย่างนี้แหละ” ปู่เทียนหยิบหมากพลูที่ห่อไว้สองชิ้นขึ้นมาแล้วยื่นให้บุญเพ็ง “ทั้งมึง ทั้งเมียกินซะ...รับขวัญที่มาเจอกู จะได้เริ่มชีวิตใหม่เสียที ส่วนนี้ ยาผงที่กูลงอาคมไว้ช่วยแล้ว เอาไปต้มน้ำให้เดือดแล้วเอาให้เมียมึงดื่มซะ”
บุญเพ็งยกมือไหว้รับหมากมาเคี้ยวด้วยความซาบซึ้ง...
ภายนอกเรือนมุงแฝก ดวงจันทร์คล้อยเคลื่อนเข้าสู่เมฆดำทะมึน เสียงนกแสกร้องดังก้องไปทั่ว
ภายในเรือนมุงแฝก เสียงกรอกแกรกทำให้บุญเพ็งสะดุ้งตื่น เขามองไปรอบๆ ก็เห็นกิ่งแก้วที่นอนหลับไม่ได้สติ บุญเพ็งคว้ามือของกิ่งแก้วมาดูก็เห็นรอยดำเริ่มจางลงก็ดีใจ เสียงแกรกๆด้านนอกดังขึ้นอีกครั้ง บุญเพ็งมองลอดฝาไม้ออกไป ดวงตาใครบางคนวูบเข้ามา! บุญเพ็งตกใจ ผงะล้มรีบคว้าไม้วิ่งออกไป