บทละครโทรทัศน์ นางฟ้าล่าผี ปี2 ตอนที่ 11 หน้า 2
ปัจจุบัน แบมมองดูสนามเด็กเล่น ที่สภาพทรุดโทรมไปตามกาลเวลาจนแทบร้าง แบมหันมามองชิงช้า เธอเดินเข้าไปที่ชิงช้า และไกวมันเบาๆ
ตั้มวิ่งเข้ามา “อะโห...แอบมายืนเล่นมิวสิคโออยู่คนเดียวก็ไม่บอก ผมเล่นเป็นพระเอกให้เอาไหม?”
“มิวสิคอะไร? อย่ามากวน”
“แหะๆ ดุจัง แฟนใครเนี่ย?”
“ไม่ใช่แฟนนายก็แล้วกัน”
“โห...ใจร้ายอ่ะ” แบมยิ้ม ตั้มเลยยิ้มออก “ไปกันเหอะ น้องๆรออยู่”
“อือม์”
ภายในโรงอาหารของสถานเลี้ยงเด็กกำพร้า เด็กๆกว่า 10 คนนั่งรออยู่ที่โต๊ะยาว ด้านหลังเด็กๆ ครูแป๋มกับแม่บ้านกำลังเตรียมอาหาร
ตั้มเข้ามาที่โรงอาหาร ขณะที่เด็กๆกำลังมองอาหารกันอยู่ “เด็กๆๆจ๋า....” เด็กหันขวับมามอง “เด็กๆ จ๋า” ตั้มเอามือมาป้องหู
“จ๋า...” เด็กๆขานรับพร้อมกัน
“เด็กๆ จี๋”
“จี๋”
“พี่ชื่อ ตั้มนะครับ..พร้อมยังเอ่ย????”
“พร้อมแล้ว!”
แบมส่ายหน้าด้วยความเซ็ง “เล่นอยู่ได้ น้องๆหิวข้าวแล้วไม่เห็นไง?” ว่าแล้วแบมก็แทรกเข้ามาคว้าจานแล้วเรียกเด็กมารับข้าวและแกง
ตั้มรีบวิ่งเข้ามาช่วยตัก เด็กยืนต่อแถวรอให้แบมกับตั้มตักข้าว “ก็แหม...ผมติดมาจากงานเข้าค่ายอาสาอ่ะ...ต้องบิวท์กันก่อน จริงไหมครับครู ?”
ครูแป๋มมองทั้งคู่แล้วอดยิ้มไม่ได้
สำนักงานแองเจิ้ล แอนนาเดินเข้ามาในห้องประชุมในขณะที่ทุกคนกำลังคุยอยู่ “อาพิมค่ะ...หนูสืบมาได้เรื่องแล้วคะ...ว่าไม้เท้าของบุญเพ็งอยู่ที่ไหน?” ทุกคนหันมาสนใจ