บทละครโทรทัศน์ นางฟ้าล่าผี ปี2 ตอนที่ 11 หน้า 5

เด็กชาย ดุ “ช่างมันเถอะ...อย่ารู้เลย” ด.ญ.แบมนิ่ง เหมือนน้อยใจ “งั้นเราถามเธอบ้าง” ด.ญ.แบมยิ้มขึ้นมาพยักหน้าได้สิ ได้สิ “ทำไมอยากกินเค้ก”

“เราไม่ได้อยากกินเค้กหรอก...เราแค่อยากมีวันเกิด”

เด็กชายคนนั้นหันมามองด.ญ.แบม “อือม์..วันเกิดเหรอ? งั้นเธอนั่งหลับตานับหนึ่งถึงยี่สิบอยู่ตรงนี้นะ”

เด็กชายคนนั้นวิ่งออกไปทันที ด.ญ.แบมงงเอามือปิดตาแล้วเริ่มนับ...

ด.ญ.แบมนับต่อเนื่อง แล้วเมื่อทันทีที่เธอนับยิ่สิบแล้วเปิดตาออก....เค้กวันเกิดพร้อมเทียนก็ถูกประคองด้วยมือเข้ามา เด็กชายคนนั้นเหงื่อท่วมตัวแต่ก็ยังฝืนยิ้มให้ ด.ญ.แบมดีใจมากกกกกกก “อธิษฐานก่อนค่อยเป่าเทียนนะ”

ด.ญ.แบมอุ้มน้องชมพู่ขึ้นมาแนบกาย และหลับตาอธิษฐาน แล้วเป่า...! เสียงเอะอะโวยวายดังจากด้านหลัง

แม่ค้าตะโกน “ไอ้เด็กบ้า..ไอ้ขี้ขโมย ไอ้เลว...จับมันไว้...เร็ว”

เด็กชายยักคิ้วแล้วเผ่นแนบหนีไปทันที

ตั้มกำลังเช็ดจานส่งให้ครูแป๋ม

“วันนี้ของทุกปี หนูแบมเลยถือว่าเป็นวันคล้ายวันเกิดของเธอ”

“แล้วเด็กผู้ชายคนนั้นละครับ”

“หลังจากนั้นไม่นาน ก็มีคนมาขอรับไปเลี้ยงต่อ” ตั้มพยักหน้า

ภายนอกสนามเด็กเล่น  แบมกำลังเล่านิทาน  เสียงโทรศัพท์ดังขึ้น เธอรับสาย “ว่าไงเอโกะ? อะไรนะรู้ที่เก็บไม้เท้าบุญเพ็งแล้วเหรอ?”

“ใช่...อยู่ในวัดเก่าแห่งหนึ่งในจังหวัดประจวบ”

“อือม์...ใกล้ที่ฉันอยู่ตอนนี้  ส่งแผนที่มาเลย เดี๋ยวฉันเดินทางไปก่อน  แล้วพวกเธอตามสมทบแล้วกัน”

“ได้เลยตามนั้น” เอโกะวางสาย

ที่สำนักงานแองเจิ้ล

“เธอสองคนก็ระวังตัวด้วย” อาพิมเตือน เอโกะและแอนนาพยักหน้ารับแล้วเดินจากไป

“หนูยังติดต่อทางวัดไม่ได้เลยคะครู”

“พยายามต่อไปนะปาล์ม..งานนี้ครูว่าต้องมีอะไรไม่ชอบมาพากลแน่ๆ”