บทละครโทรทัศน์ ซีรี่ส์เลือดมังกร เรื่อง เสือ ตอนที่ 11 หน้า 7
เรือแล่นอยู่กลางทะเล วันวิสาที่ซ่อนตัวอยู่ใต้ผ้าใบแทบหายใจไม่ออก แหวกผ้าใบออก โผล่หน้าออกมาฮุบอากาศ
ผลุบ ๆ โผล่ ๆ ดูใช้ความอดทนและความพยายามสูง
ทะเลเวิ้งว้าง และเห็นเรือที่กำลังแล่นวนตีวงกลับ
เรือแล่นเข้าจอดเสยชายหาด..และดับเครื่องลง วันวิสาเงี่ยหูฟังและมั่นใจเปิดผ้าใบที่คลุมตัวออกลุกพรวดจะกระโจนหนีจากเรือ แต่ต้องเบรกหัวทิ่มเพราะภรพยืนขวางเต็ม ๆ “แหก..ก.ก”
“แหกแน่ แหกหมอไม่รับเย็บเชียวละอีเจ๊”
วันวิสาซีดเป็นไก่ต้ม มองรอบตัวแล้วยิ่งซีด...ที่เดิมไม่มีผิด ภรพหน้าเหี้ยม
วันวิสาถูกเหวี่ยงลงพื้น “ฉันเจ็บนะ”
“ความจริงฉันควรจะโยนเธอทิ้งกลางทะเลมากกว่า ไม่น่าพากลับมาเลย”
“ก็แล้วทำไมไม่โยนล่ะ”
“คนคิดไม่ซื่ออย่างเธอสมควรเจอบทเรียนที่ต้องจำไปจนวันตายมากกว่า”
“ใครกันแน่ที่คิดไม่ซื่อ...นายมันคนลวงโลก ต่อหน้ากล้าบอกทุกคนว่า ทำมาหากินอย่างซื่อสัตย์แต่จริง ๆ แล้วนาย
มันขี้โกงเห็นแก่ตัวแถมยังโหดเหี้ยมด้วย”
ภรพกระชากดึงตัววันวิสาขึ้นมา “ถ้ายังไม่หยุดประณามครอบครัวฉัน..เธอจะหาว่าฉันไม่เตือนไม่ได้”
ภรพจะลากวันวิสาออกไป วันวิสารั้งแข็งตัวขืน ภรพแบกวันวิสาขึ้นบ่าไปทันที
ภรพแบกวันวิสามาถึงกระท่อมแล้วโยนโครม “ฉันเจ็บนะ”
“ถ้าเดินมาเองมันก็ไม่เจ็บตัวยังงี้หรอก”
“ฆ่าฉันให้ตายไปเลยซะสิ”
“อย่าท้านะอีเจ๊”
“นายไม่มีวันกักขังฉันได้ตลอดไปหรอก ยังไงฉันก็ต้องหนีไปจากเกาะบ้า ๆ นี่ให้ได้ ถึงจะต้องว่ายน้ำข้ามไปให้ฉลามกินฉันก็ไม่กลัว ฉันยอมตายซะดีกว่าเป็นตัวประกันให้นายใช้เป็นเครื่องมือทำลายครอบครัวฉันยังงี้”
“อยากกลับไปแต่งงานกับไอ้หน้าจืดนั่นมากกว่ามั้ง”
“ใช่...นายฉลาดจังเลย ทายถูกเผง ฉันอยากแต่งงานกับเฮียประยูรมาก เพราะโลกนี้ไม่มีผู้ชายคนไหนดีไปกว่าเขาแล้ว เขาเป็นสุภาพบุรุษทุกอย่างไม่เหมือน...”