บทละครโทรทัศน์ ซีรี่ส์เลือดมังกร เรื่อง เสือ ตอนที่ 11 หน้า 8
พูดไม่ทันจบ ภรพที่บันดาลโทสะ กระชากดึงวันวิสาเข้ามาปะทะอก เขาทำโทษเธออย่างสาสมกับความผิดที่เธอก่อขึ้น
ไม่มีคำพูดใด ๆ หลุดออกมาจากปากวันวิสาได้อีกแม้แต่คำเดียว เธอตาค้างกับสัมผัสที่ริมฝีปากของเธอ...แต่รสชาติของมัน...ยากจะปฏิเสธ!
จู๋ผ่านมาพอดี...ตะลึงตัวแข็งตาค้าง...จะถอยออกไปก็ไม่ได้ขามันแข็ง
มือวันวิสาที่ทุบ ๆ ๆ ภรพ ค่อย ๆ อ่อนแรงลงจนกลายเป็นแน่นิ่ง เนิ่นนานชั่วกัปชั่วกัลป์...วันวิสาจึงรวบรวมกำลังผละหลุดออกมาจากภร...เสียงดังจ๊วบ!
“เลวที่สุด...” วันวิสาเงื้อง่าจะตอบโต้
“เอาสิ อยากโดนดีอีกก็ตบเลย”
วันวิสาผละหนีเข้าภายในไปทันที จู๋ได้สติจะถอยทัพออกไป “ไอ้จู๋...”
“ครับ..นายหัว”
“จะไปไหน”
“จู๋....จู๋...จะไป...ไป” จู๋ติดอ่าง
“ลื้อรู้ตัวรึเปล่าว่าวันนี้ลื้อทำผิดอะไร”
“จู๋ไม่รู้ครับ ทีหลังจู๋จะไม่มาแอบดูนายหัวกับคุณผู้หญิงจูบกันอีกแล้วครับ”
“ถ้ามีหนหน้าอีกไม่ใช่แค่ตัดเงินเดือน แต่อั๊วจะไล่ลื้อออก”
“ครับๆๆ นายหัว”
“ไป้..”
จู๋ลนลาน ทิ้งภรพตรงนั้น
วันวิสาเช็ด ป้าย ถูปากที่ถูกย่ำยีมาด้วยความเจ็บแค้น...น้ำตาแทบร่วง
ภรพตามเข้ามา “ว่างมากเกินไปมันก็เป็นยังงี้แหละ ฟุ้งซ่าน...หรือเป็นเพราะฉันใจดีเกินไป เธอถึงไม่กลัว”
“จะเอายังไงก็เอา จะฆ่าแกงกันให้หายแค้นก็ฆ่าซะเลย”
“ยังไม่ใช่ตอนนี้หรอก วันนี้ฉันมีธุระที่ต้องไปทำนิดหน่อย กว่าจะกลับมาก็คงเย็น ๆ ค่ำ ๆ ทันที่ที่ฉันมาถึงที่นี่ ฉันหวังว่าจะได้เห็นผลงานของเธอบ้าง ข้าวที่กินเข้าไปตั้งหลายมื้อแล้วหัดตอบแทนบ้างไม่ใช่เอาแต่นั่ง ๆ นอน ๆ
ทุกคนที่นี่ต้องทำงานกันทั้งนั้นฝึกเอาไว้ แล้วถึงวันที่ได้ไอ้หน้าจืดนั่นเป็นผัว เธอจะรู้สำนึกบุญคุณฉันเองว่าไม่เสียแรงที่ได้มาฝึกการเป็นเมียที่นี่”
ภรพเดินออกไป วันวิสาเจ็บใจ...น้ำตาร่วง