บทละครโทรทัศน์ รักออกฤทธิ์ ตอนที่ 16 หน้า 3
ภาคย์นิ่งไปครู่หนึ่ง “ไม่อยากครับ”
“อ้าว ทำไมล่ะ”
ภาคย์เงียบไปครู่หนึ่ง “แค่เห็นรูปถ่ายผมยังใจคอไม่อยู่กับเนื้อกับตัว ถ้าเจอตัวจริงมีหวัง หัวใจวายตายแน่”
“อะไรกัน ทำไมเธอถึงขี้ขลาดแบบนี้ล่ะ ตอนสู้กับไอ้โจรยังดูกล้าหาญชาญชัยนี่”
“แต่ผมกลัวว่าเธอจะมีเจ้าของแล้ว”
“อ้อ ที่แท้ก็กลัวอกหักนี่เอง”
“ผมเคยอกหักมาแล้ว... ตั้งแต่นั้นมาผมก็สาบานกับตัวเองว่าจะไม่ให้เกิดเหตุการณ์แบบนั้นอีก”
วรางค์มองภาคย์ด้วยความเห็นใจ
ภาคย์ยกมือไหว้ลาวรางค์แล้วเดินออกไปขึ้นมอเตอร์ไซค์ขี่จากไป วรางค์มองตามแล้วถอนใจเบาๆ
หนุงหนิงได้โอกาสรีบเดินมาสมทบ “คุณยายมองตามเขาแบบนี้ คุณยายสงสารเขาเหรอคะ”
“แอบฟังคนอื่นเขาคุยกันอีกแล้วใช่มั้ย”
หนุงหนิงหัวเราะแหะ “เผอิญว่าต่อมเผือกของหนุงหนิงมันควบคุมไม่ค่อยอยู่น่ะค่ะ เออ ว่าแต่คุญยาย ไม่สงสัยอะไรเลยเหรอคะ”
“อะไร”
“ตอนที่คุณเขาช่วยจับโจร มันดูเตี้ยมๆกันเหมือนในละครยังไงไม่รู้นะคะ”
“เธอนี่นิสัยไม่ดี คนเขามีน้ำใจ ยังไปเหน็บแนมเขาอีก...ผู้ชายดีๆแบบนี้น่ะหายากออก” วรางค์ดูชื่นชม ขณะที่หนุงหนิงดูคลางแคลงใจ
ภาคย์ขี่มอเตอร์ไซค์ออกมาเท่ๆ จู่ๆชายคนหนึ่งก็กระโดดกางแขนขวางกลางถนน เขาคือโจรที่กระชากกระเป๋า วรางค์ที่ตลาดนั่นเอง
ภาคย์เบรกรถเอี๊ยด “จะบ้าเหรอ แกโผล่มาทำไมวะ” ภาคย์หันมองรอบๆ กลัวมีคนมาเห็น รีบพาโจรเข้าข้างทาง
“ไม่ได้บ้าครับ แต่กลัวไม่ได้เงิน”
“ทุเรศ งกไม่เข้าเรื่อง ฉันไม่เบี้ยวแกหรอกน่า รอให้มันปลอดภัยก่อนสิวะ”
“นี่ก็ปลอดภัยแล้ว จ่ายมาเถอะครับ”
ภาคย์ส่ายหน้าเซ็งๆ หยิบเงินออกมาสามพันส่งให้โจร
“เมื่อกี้ฉันให้ไปแล้วสองพัน นี่อีกสาม รวมเป็นห้าพัน ถูกต้องนะ”
“ขอบคุณคร้าบ ลูกพี่”
“แพงว่ะแต่แอ็คติ้งขั้นเทพคุ้มราคา ไว้มีอะไรจะเรียกใช้ใหม่โว้ย ขอบใจมาก”