บทละครโทรทัศน์ รักออกฤทธิ์ ตอนที่ 14 หน้า 2
“เปล่า..ไม่มีใครจ้างเม้งจิตทิพย์ได้ เขาเป็นคนมีสัจจะ”
ปฐมเงียบไป “แล้วฉายาโจตัวซวยของคุณล่ะ”
โจถอนหายใจ หน้าเซ็งมาก “เรื่องจริง...คุณไปถามใครก็ได้ ในวงการผมมีชื่อเสียงพอสมควรเรื่องนี้”
“ในความคิดคุณ ระหว่างดวงตัวซวยกับดวงกินผัว...”
“ผมไม่รู้ เมื่อก่อนผมไม่เชื่อเรื่องดวง แต่ตอนนี้ผมชักสับสน...แต่นั่นไม่เกี่ยว ที่ผมพูดและทำวันนี้เพื่อช่วยตั่วเจ้เท่านั้น แล้วผมก็ทำสำเร็จ”
“แล้วคุณไม่คิดเหรอว่าตั่วเจ้เขาจะเกลียดขี้หน้าคุณที่ไปโกหกเค้า”
“ไม่เป็นไร...มีคนเตือนผมว่าถ้าจะช่วยเขา ให้ช่วยด้วยเมตตาไม่ใช่ด้วยเสน่หา ผมยอมให้เขาเกลียด ดีกว่าให้เขาหมดความมั่นใจในตัวเอง”
โจมาส่งปฐมที่ริมถนน
“ความจริงผมเคยสะกดรอยตามคุณมาถึงที่นี่” ปฐมบอก
“ตอนนั้นผมรู้ตัว...เอาตัวรอดได้แบบเฉียดฉิวเหมือนกัน”
ปฐมหัวเราะเบาๆ
“คุณปฐม ไหนๆก็ไหนๆแล้ว ผมมีเรื่องนึงอยากถามคุณ”
ปฐมพยักหน้าให้ถามมาเลย
“ทำไมคุณถึงจงรักภักดีต่อตั่วเจ้ คนอย่างคุณ ถ้าจะกำจัดตั่วเจ้คิดฮุบแก๊งค์เอาไว้เองก็ทำได้”
ปฐมเงียบไป แววตาฉายความเจ็บปวด แต่ก็หายไปในเวลาอันรวดเร็ว
“แล้วคุณล่ะ ทำไมต้องช่วยตั่วเจ้ด้วย”
โจโดนย้อนเงียบไป
“คุณช่วยเขา เพราะคุณรักเขา” ปฐมคาดเดา
โจเงียบแทนคำตอบ
“ถึงคุณจะปฏิเสธผมก็ไม่เชื่อ แล้วถ้าคุณอยากรู้ว่าทำไมผมภักดีกับตั่วเจ้นักล่ะก้อ คุณก็ต้องหาคำตอบด้วยตัวของคุณเอง ผมไม่ตอบ”
ปฐมตบบ่าโจ แล้วเดินจากไป โจยืนเงยหน้ามองฟ้า แล้วหมุนตัวเดินกลับไปอีกทางทั้งสองเดินคนละทาง ตามลำพัง
วนิษานั่งอยู่บนเตียง มองวิวเมืองที่ส่องแสงระยิบระยับอยู่นอกหน้าต่าง เธอหวนนึกถึงความสัมพันธ์ระหว่างเธอกับโจ ทั้งตอนที่กินข้าวด้วยกันที่ร้านข้างถนน เหตุการณ์ในรถ แล้วยังจะที่อื่นๆอีก แล้ววนิษาก็ร้องไห้ออกมา