บทละครโทรทัศน์ รักออกฤทธิ์ ตอนที่ 14 หน้า 4
“แล้วไงครับ ถ้าเขาแต่งงานแล้วผมจะทำอะไรได้ คงต้องรอให้ผัวเค้าตายก่อน”
“ไม่ต้องรอ ตายเรียบร้อยแล้ว”
“หา”
“แถมยังทิ้งมรดกให้วนิษารวยกว่าเก่าอีก”
“ทั้งสวยทั้งรวยขนาดนั้น คนไม่รุมจีบกันแย่เลยเหรอครับ แล้วผมจะแทรกเข้าไปได้ยังไงล่ะครับ”
“ถ้าเข้าทื่อๆน่ะไม่มีทาง เพราะยัยคนนี้เค้าค่อนข้างเก็บตัว แต่ฉันมีข้อมูลเด็ดไว้เป็นทางลัดให้แกได้”
“อะไรครับพี่”
“ถามก่อนว่าสนใจไหม”
“สนสิครับ ถามได้ รวยก็รวย แถมสวยอีกต่างหาก”
“งั้นเราต้องคุยเรื่องผลประโยชน์กันก่อน”
“ไม่มีปัญหาครับ”
พจน์ยิ้มชนแก้วกับภาคย์
ที่บ่อนเสี่ยเพ้งตบโต๊ะเปรี้ยง พวกลูกน้องสะดุ้งหัวหดไปตามกัน
“ตั่วเจ้อีคิดอะไรของอีวะ จะบวชเป็นแม่ชีอยู่แล้ว ดันทะลึ่งเปลี่ยนใจซะได้”
พวกลูกน้องไม่มีใครกล้าพูดอะไร เสี่ยเพ้งตบโต๊ะอีกเปรี้ยง ลูกน้องสะดุ้งหัวหดอีกครั้ง
“อย่างงี้อั๊วเสียแผนหมด ชักรำคาญแล้วนะ”
เสี่ยเพ้งเงียบไปครู่หนึ่ง แล้วตบโต๊ะอีกเปรี้ยง ลูกน้องสะดุ้งหัวหด
“ก็ได้ งั้นอั๊วไม่วางแผนอะไรทั้งนั้น ลุยให้มันรู้ดำรู้แดงไปเลย”
เสี่ยเพ้งเงียบไปอีกครู่ ยกมือขึ้นแต่ไม่ได้ตบลง ลูกน้องสะดุ้งหัวหด
“ยัง...จะตกใจอะไร เจ็บมือแล้วโว้ย ไอ้พวกนี้ก็เอาแต่ตกใจ ไม่มีใครห้ามอั๊วซักคน”
“ตกลงเจ้านายจะลุยกับตั่วเจ้แล้วใช่ไหมครับ”
“ใช่ เดี๋ยวอั๊วจะเขียนสาส์นท้ารบไปบอกมัน นัดเจอกันที่ลานท่าเรือ ไปบอกทุกคนให้เตรียมตัวให้พร้อม งานนี้ใครเจ็บได้รางวัลเป็นเงิน ใครตายได้รางวัลเป็นทอง ไม่ต้องห่วงเรื่องครอบครัว อั๊วจะดูแลให้เป็นอย่างดี”
ที่ด้านหน้าบ่อน ปฐมยืนอ่านสาส์นท้ารบของเสี่ยเพ้ง เป็นกระดาษลายเส้นบรรทัดตั้ง ตัวหนังสือภาษาจีน
ปฐมหน้าเครียด ข้างหน้าเขามีลูกน้องเสี่ยเพ้งคนหนึ่งซึ่งมาส่งสาส์นยืนทำหน้ากวนๆรออยู่
“อ่านแล้วถึงกับกลัวจนขี้หดตดหายเลยเหรอไง”
ปฐมยังเงียบอยู่
“เจ้านายอั๊วรู้ว่าตั่วเจ้ลื้ออ่านภาษาจีนไม่ออกแน่ๆ ฝากกำชับมาว่าเวลาแปล แปลให้ถูกๆหน่อย อย่ามั่ว เดี๋ยวจะนึกว่าจดหมายขอแต่งงาน ฮ่าๆๆ เจ้านายอั๊วยังไม่อยากอายุสั้นว่ะ ฮ่าๆๆ...”