บทละครโทรทัศน์ รักออกฤทธิ์ ตอนที่ 17 หน้า 2
วนิษาจอดรถที่ด้านในวัด เธอเดินลงมาเจอวรางค์กับหนุงหนิง แล้วก็ภาคย์ “สวัสดีค่ะคุณยาย”
“หวัดดีจ้ะ...นี่คุณภาคย์เพื่อนยายจ้ะ”
“สวัสดีค่ะ”
ภาคย์ดูเขินๆ “สวัสดีครับคุณวนิษา”
“วันนี้โจไม่ขับรถให้เหรอ”
“วันนี้หนูอยากขับเองค่ะ เลยให้เขาพัก”
“ว้า ไม่สนุก นึกว่าจะได้ดูดราม่าสนุกๆซักหน่อย” หนุงหนิงบ่น
“ดราม่าอะไรยะ หนุงหนิง” วนิษาถาม
“เปล๊า ไม่มีอะไรหรอกค่ะ พูดไปงั้นแหละ” หนุงหนิงรีบกลบเกลื่อน
“อย่าไปสนใจมันเลย ไปถวายสังฆทานกันเถอะ ยายเตรียมของไว้ด้านนู้นแล้ว”
วรางค์ หนุงหนิง วนิษา ภาคย์ ถวายสังฆทานด้วยกัน ภาคย์นำสมาทานศีลและถวายสังฆทาน ภาคย์ดูสง่า นุ่มนวล มีออร่า
หลังจากนั้น วรางค์ วนิษา ภาคย์ ก็ไปกินข้าวเย็นด้วยกันที่บ้านวรางค์ หนุงหนิงคอยอำนวยความสะดวกอยู่ข้างๆ
“ขอบคุณคุณภาคย์ด้วยนะคะที่ช่วยคุณยายไว้ได้” วนิษาเอ่ยขึ้น
“ไม่เป็นไรครับ ไม่ใช่เรื่องใหญ่อะไรครับ”
“ที่ยายประทับใจเขาน่ะไม่ใช่ที่เขาเอากระเป๋าสตางค์คืนมาได้หรอกนะ แต่ประทับใจที่เขาเอาธรรมะมาเกลี้ยกล่อมคนร้าย จนคนร้ายสำนึกผิด ถือว่าเป็นการทำบุญที่ยิ่งใหญ่มาก”
“ผมก็ได้แต่หวังว่าเขากลับใจได้จริงๆ แค่นั้นผมก็ดีใจมากแล้วครับ ไม่ได้หวังว่าจะได้บุญได้กุศลอะไรหรอกครับ”
“การให้โดยไม่หวังผลตอบแทนใดๆเป็นการให้ที่ยิ่งใหญ่ค่ะ” วนิษาเอ่ยชม
“ขอบคุณครับ”
“ยายก็พาคุณภาคย์เขามาทำแผลที่บ้าน พอเขาเห็นรูปเธอเข้าก็ถึงกับยืนตะลึง ยังกับโดนนะจังงังเลยนะ”
ภาคย์อุทานอะไรคำนึง หน้าแดงก่ำ ทั้งเขินทั้งอาย “คุณยาย...ทำไมทำแบบนี้ล่ะครับ”
“แหม ก็เรื่องจริงไม่ใช่เหรอ จะอายทำไม ดูสิมีเขินด้วยน่าเอ็นดู”
ภาคย์ยิ่งเขิน ไม่กล้าสบตาวนิษา วรางค์หัวเราะเอ็นดู
“อาจจะตะลึงวิวข้างหลังหนูก็ได้นะคะ” วนิษาช่วยชายหนุ่ม