บทละครโทรทัศน์ รักออกฤทธิ์ ตอนที่ 17 หน้า 5
หม่อมจัน วนิษา พจน์ ภาคย์ นั่งกินข้าวด้วยกัน มีคนใช้คอยรับใช้ อาหารบนโต๊ะดูดีสวยงาม พจน์คอยบอกให้ภาคย์ตักกับข้าวให้วนิษา ทั้งภาคย์กับวนิษาดูเขินๆกันทั้งคู่
โจแอบมองอยู่ตรงประตู แม่บ้านเดินมาตบบ่า “นี่ ไม่ต้องมายืนรอก็ได้ ไปกินข้าวในครัวเถอะ เดี๋ยวพอนายเธอเสร็จธุระก็ให้คนไปตามเธอเอง”
โจฝืนยิ้มให้แม่บ้าน เดินตามแม่บ้านไปทางห้องครัว
โจขับรถออกมาจากวังวาสุวงศ์
โจมองกระจกหลัง เห็นวนิษาดูอารมณ์ดี “มื้อนี้ท่าทางอาหารถูกปากนะครับ”
วนิษามองโจ รอยยิ้มหายไป “ทำไมเหรอ”
“ในที่สุดคุณก็ยอมคุยกับผม”
วนิษาปิดปากเงียบ โจกวนต่อ “ดูคุณจะเจริญอาหาร สงสัยบรรยากาศดี”
“ใช่ แล้วไง”
“ก็ไม่มีอะไร้ แค่ชวนคุยเฉยๆ”
วนิษาไม่ตอบอะไร โจเงียบไปครู่หนึ่ง “วันก่อนผมมีธุระด่วนจริงๆ”
“วันไหน”
“วันที่คุณมาหาผมที่บ้านแล้วหิวน่ะ”
“ฉันจำไม่ได้แล้ว”
โจพูดเบามาก “ผมขอโทษ”
“พึมพำอะไร”
“ไม่มีอะไรครับ”
“แต่ฉันได้ยิน”
โจเงียบไป วนิษาพูดเบามาก “ไม่เป็นไร”
โจชะงัก หันมองทางกระจกหลัง วนิษายิ้มออกมานิดหนึ่ง โจก็แอบยิ้ม
โจขับรถพาวนิษาดูวิวนู่นนี่นั่นในกรุง ชี้ชวนให้ดูวิวบ้าง ดูผู้คนบ้าง ทั้งสองพูดคุยกันอย่างมีความสุข
แล้วจู่ๆวนิษาก็บอกให้โจหยุดรถ โจจอดงงๆ วนิษาลงจากรถแล้วขึ้นมานั่งข้างคนขับ โจยิ้ม ขับรถต่อ ทั้งสองฟังเพลงบ้าง คุยกันบ้าง ดูมีความสุขกันมาก
โจพาวนิษามาที่ร้านอาหารแห่งหนึ่ง “ร้านนี้ไม่หรูมากแต่อร่อยระดับต้นๆของเมืองไทยเลยครับ มีคนรู้จักไม่กี่คนหรอกครับ”