บทละครโทรทัศน์ รักออกฤทธิ์ ตอนที่ 12 หน้า 2
“คุณกริชไม่เชื่อเรื่องนี้ใช่ไหมคะถึงได้แต่ง”
“เขาก็ดูเหมือนจะเชื่อนะคะ แต่คงมีใครบางคนยุเขาให้ไม่สนใจฟังเรื่องพวกนี้ ใครบางคนที่รับความจริงข้อนี้ไม่ได้”
สื่อเงียบลง มองไปด้านหลัง ระรินรู้ตัวทันทีเธอหันมองกลับไป เจอวนิษาออกมานอกศาลาตั้งแต่เมื่อไหร่ไม่รู้ ยืนมองมาที่เธอ “คุณระริน เชิญค่ะ”
“ขอบคุณค่ะคุณวนิษา แต่ระรินยังพูดกับพี่ๆสื่อไม่เสร็จ”
วนิษายืนจ้องมาที่เธอ
“เรากำลังคุยถึงใครบางคนที่เขาหลงมากจนยอมเชื่อทุกอย่าง...ใครบางคนที่ฆ่าเขาทางอ้อมด้วยดวงอัปปรีย์ที่ติดตัวมาตั้งแต่เกิดน่ะค่ะ” ระรินยังพ่นต่อไม่หยุด
สื่อพากันหันขวับไปที่วนิษาที่ยืนตัวสั่นระริก “ถ้าคุณมาเคารพศพคุณกริช ฉันยินดีต้อนรับค่ะ แต่ถ้าคุณจะมาเพื่อด่าฉัน เชิญที่อื่น ที่นี่งานศพ หัดมีมารยาทซะบ้าง”
สื่อหันขวับมาที่ระริน “ใครด่าคุณ ฉันกำลังพูดถึงฆาตกรต่อเนื่อง มันฆ่ามาแล้วสามศพ ที่น่ากลัวคือไอ้ฆาตกรรายนี้มันไม่รู้สึกผิดซักนิด ยังกล้ายืนเชิดหน้าต่อหน้าคนอื่นๆอีกต่างหาก โหดเหี้ยมแล้วก็เลือดเย็นที่สุด”
สื่อหันขวับไปที่วนิษา “ถ้าหมายถึงฉันก็พูดมาตรงๆ ไม่ต้องมาทำเป็นกระแนะกระแหน น่ารำคาญ คุณทำตัวเหมือนเด็กขี้อิจฉาแล้วก็ขี้ขลาด อยากด่าฉันแต่ไม่กล้า กลัวฉันมากหรือไงคะ”
สื่อหันขวับมาที่ระริน ระรินปรี๊ด ตบะแตก “ใช่ ฉันด่าแกน่ะแหละยัยผู้หญิงกินผัว แกเข้ามาในชีวิตเขาทำไม เขากำลังคบกับฉันอยู่ดีๆ แกก็เข้ามาเหมือนตอนคุณชายแจ้ แล้วแกก็ทำลายความสุขของทุกคน คนอย่างแกอย่ายุ่งกับผู้ชายที่ไหนอีกเลย แกมันถูกสาปไม่รู้ตัวหรือไง”
สื่อหันไปมองวนิษา แต่คราวนี้วนิษาอึ้งพูดไม่ออก
พ่อแม่กริชเดินออกมา ระรินยกมือไหว้ พ่อกริชท่าทางไม่พอใจแต่ไม่แสดงออก พูดเป็นกลาง “นี่เป็นงานศพนะหนู ขอให้ทุกคนมีสติกันหน่อย”
วนิษากับระรินจ๋อยกันทั้งคู่
ขณะที่แม่กริชปรายตามองวนิษา “คุณระรินเชิญจ้ะ ใครไม่ต้อนรับหนูก็เรื่องของเขา แต่ฉันเป็นแม่ของกริช ฉันยินดีต้อนรับ ส่วนคนที่แม่ไม่ต้อนรับจริงๆน่ะ มันยังไม่รู้ตัว ยังมามีหน้ามาไล่คนอื่นอีก...”
วนิษาหันมามองแม่กริช แต่เธอไม่สนใจวนิษา พาระรินกับเพ็ญแขเข้าไปในศาลาพ่อกริชเดินตามเข้าไป
เพ็ญแขจงใจรั้งท้าย เดินผ่านวนิษา พูดเบาๆโดยไม่มองหน้า “สมน้ำหน้า ยัยกาลกิณี”
เพ็ญแขเดินจากไป วนิษายืนตามลำพัง พยายามสะกดอารมณ์ พวกสื่อถ่ายรูปกันมันมือ วนิษาหันมองไปรอบๆ เห็นโจยืนหลบมุมอยู่มุมหนึ่ง วนิษาพยักหน้าบอกว่าเธอจะกลับแล้ว โจพยักหน้ารับทราบ
ที่ลานจอดรถของวัด โจกับวนิษานั่งอยู่ในรถ