บทละครโทรทัศน์ รักออกฤทธิ์ ตอนที่ 12 หน้า 3
“ไปไหนครับ” โจถาม
วนิษาร้องไห้โฮ “ไม่ต้องถาม ไปที่ไหนก็ได้”
โจมองวนิษาแล้วสตาร์ทเครื่อง
บนดาดฟ้าตึกวนิษาแหงนหน้าดูดาวบนฟ้า
“ดวงกินผัว...ดาวดวงไหนนะที่ทำให้ชีวิตฉันต้องเป็นแบบนี้....”
โจยืนมองห่างๆ สีหน้าของโจไม่ได้เห็นใจหรือสงสาร ดูเขาสงสัยเคลือบแคลงใจ
คืนนั้น เมื่อกลับถึงบ้าน โจก็ยังคาใจ
“คุณวนิ ผมอยากรู้จริงๆว่าคุณใช้วิธีไหนฆ่าคุณกริช...คุณลงมือตอนไหนกันแน่” โจพูดกับป๋อง “ฉันอยากถามเขาอย่างนี้จริงๆนะ”
“แล้วได้ถามมั้ยครับ”
“ไม่อ่ะ”
“แล้วทำไมพี่ไม่ถามเขาตรงๆล่ะ”
“ไม่กล้าว่ะ ... ถ้าเขาไม่ได้ฆ่า คำถามของฉันก็เหมือนมีดไปกรีดที่แผลเดิมของเขาให้มันเหวอะมากขึ้นไปอีก...ฉันทำไม่ลง”
“ถ้าเขาไม่ได้เป็นคนฆ่า แล้วใครฆ่า”
โจถอนใจ “หมอลงความเห็นว่าคุณกริชตายเพราะอาการแพ้อย่างรุนแรง แต่ก่อนหน้านั้นไม่มีใครเห็นเขากินอะไรเลย แล้วอยู่ดีๆเขาจะตายได้ไง...บางที...โลกนี้อาจจะมีดวงกินผัวจริงๆก็ได้”
“เฮ่ย...เมื่อก่อนหัวเด็ดขาขาดพี่ก็ไม่ยอมรับเรื่องนี้นี่ครับ”
“การตายของนายกริชทำให้ฉันหมดความมั่นใจไปเลย ... ฉันระวังทุกจุด คุมทุกอย่าง มั่นใจสุดๆ ว่าวนิษาไม่มีทางวางแผน หรือลงมืออะไรทั้งนั้น แต่นายกริชก็ตายจนได้ ตายต่อหน้าต่อตาฉันเลย ถ้าวนิษาไม่ใช่ฆาตกร คำตอบที่เหลือก็คงเป็นดวง… ดวงกินผัวของเขานั่นแหละ”
“ถ้าดวงกินผัวมีจริง...”
“โจตัวซวยก็มีจริง...ถ้าโลกใบนี้มันมีกฎแบบนี้อยู่ ฉันคัดค้านหัวชนฝาไปก็ไม่มีประโยชน์ ...มีดวงกินผัว มีโจตัวซวย มีเม้งจิตทิพย์ มีโหราศาสตร์ มีฤกษ์งามยามดี มีเคราะห์หามยามร้าย ...มีโชคชะตาที่กำหนดชีวิตคนเรา” โจดูเซ็งและท้อใจ
เม้งให้สัมภาษณ์ มีสื่อรุม มีไมค์จ่อปากหลายอัน “ดวงนารีบริโภคภัสดาครับ ผมไม่เอ่ยชื่อนะครับ แต่ชัดเจนมาก ทั้งฤกษ์เกิด และโหงวเฮ้ง..แรงครับ ชัดที่สุด แรงที่สุด เท่าที่เคยเห็นมาเลย”
“ได้ข่าวว่าอาจารย์เตือนเขาแล้วใช่ไหมคะ”