บทละครโทรทัศน์ ตามรักคืนใจ ตอนที่ 21 หน้า 11
“ฉันไม่ได้หลอก แต่เธอยังฟังไม่จบก็โวยวายขึ้นมาเอง ฉันแค่สะกิดนิดเดียวเธอก็หลุดออกมาหมด!” สีหนาทยังจับแขน จับมือหนูนาเอาไว้
หนูนาปัดมือไม้สีหนาท! งอนและหวงตัวขึ้นมาจนน่าขัน “คุณรู้ได้ยังไงว่าฉันเป็นใคร”
สีหนาทขำหนูนานิดๆ “ไม่เห็นจะยาก ฉันสะดุดใจตั้งแต่แรกแล้วว่ารูปร่างท่าทางเธอ ไม่เหมือนคนใช้แรงงานเลย และที่สำคัญ..เธอพลาดตลอด” หนูนาชะงักๆไป “มีอย่างที่ไหน พูดโกหกไม่เก่ง ก็ยังจะพูดซ้ำแล้วซ้ำอีก สีหน้าแบบนั้น แม้แต่เด็กมันก็คงดูรู้ ว่าพูดไม่จริง! นามสกุล “ทองการค้า”นั่นก็ปลอมขึ้น”
“เปล่านะ.. ไม่ได้ปลอม”
“แค่แปลงเอา? ทองแปลงมาจากวรรณ พาณิชก็เปลี่ยนเป็นการค้า” หนูนาอึ้งเลย ที่สีหนาทรู้ไปซะหมด “เธอใช้ที่อยู่คุณจุฑารัตน์เป็นที่อยู่อ้างอิงอีก ก็เลยทำให้ทุกอย่างง่ายเข้า พอให้สารวัตรกชไปขู่ว่าถ้าไม่บอกจุดประสงค์ที่ปิดบังฐานะที่แท้จริง ฉันจะเอาเรื่อง! คุณจุฑารัตน์กลัวแทนเธอก็เลยต้องยอมบอก”
“มิน่า! วันก่อนที่เจอกัน ยัยจุ๊ถึงพูดอะไรแปลกๆ” หนูนานึกได้ “ตอนนี้คุณรู้แล้วว่าฉันเป็นใคร แล้วพ่อ...รู้ด้วยรึเปล่า?”
“ไม่ เรื่องนี้เธอต้องเป็นคนบอกน้ารามเอง ฉันจะไม่เข้าไปก้าวก่าย”
หนูนาถอนใจ ใจนึงก็โล่งอก ใจนึงก็เสียดาย..ที่พ่อ ยังคงไม่รู้ความจริงเกี่ยวกับตัวเธออยู่ หนูนาป้ายน้ำตาที่เหลือออกจากใบหน้า เงยขึ้นถาม “แล้วนี่คุณ..ไม่โกรธฉันเหรอคะ?”
“โกรธเรื่องอะไร ?”
“อ้าว ก็..ที่ฉันโกหกคุณมาตั้งแต่ต้น คุณเคยพูดว่าเกลียดคนโกหกที่สุด”
“เกลียดจริง” หนูนาฟัง หน้าเสีย “แต่ฝีมืออย่างเธอไม่เคยหลอกฉันได้สำเร็จ ฉันแค่ไม่เข้าใจ ว่าทำไมเธอไม่บอกน้ารามไปซะตั้งแต่แรก”
“ฉัน..ฉันพยายามจะบอกหลายครั้งแล้ว แต่... ยิ่งพูดก็เหมือนพ่อจะยิ่งปิดใจกับฉันมากขึ้น ฉันก็เลย..คิดว่าไม่พูดจะดีกว่า ขอแค่ฉันก็ยังได้อยู่ข้างๆพ่อก็พอ”
สีหนาทมองหนูนา เห็นใจขึ้นมาอย่างจับหัวใจ “โธ่เอ๊ย หนูนา..”
“เวลาตั้งสิบห้าปีที่เราจากกัน ฉันไม่แน่ใจ..ว่าพ่อเค้ายังรักยังต้องการฉันอีกรึเปล่า ฉัน..” คนพูดน้ำตารื้น “ฉันคงทนไม่ได้..ถ้าพ่อ..จะหันหลังให้ฉันอีก”
“หนูนา รู้ตัวมั๊ย ว่าเธอกับน้ารามน่ะ เหมือนกันมาก! แม้แต่ไอ้ความคิดที่กลัวอีกฝ่ายจะปฏิเสธ ก็ยังเหมือนกัน!” หนูนาอึ้งไป “แล้วตกลง จะเอายังไงต่อ ยังคิดจะปิดน้ารามต่อไปอีกรึเปล่า?”
หนูนาส่ายหน้า “ไม่ค่ะ” เธอแน่วแน่ “ฉันจะบอกพ่อ เมื่อกี๊..พอนึกว่าตัวเองจะไม่มีโอกาสได้เรียกพ่ออีกแล้ว.. ฉัน..ฉันเสียใจมาก ฉัน...”
“ใจเย็นๆ เดี๋ยวเธอกลับไปนอนพักผ่อนก่อน พรุ่งนี้ฉันจะพาเธอไปเจอน้ารามเอง”
“พรุ่งนี้แต่เช้าเลยนะคะ”
“อื้อ!” เขาพยักหน้า ลูบหัวหนูนารับประกันคำตอบ