บทละครโทรทัศน์ ตามรักคืนใจ ตอนที่ 21 หน้า 13
“น่าเสียดายที่ไอ้อดิสรมันหนีไปได้ แต่ก็ยังดีเราก็มีหลักฐานภาพถ่ายตอนกำลังตัดไม้มายืนยัน แถมพยานอีกหลายปาก ตอนนี้ทางตำรวจออกหมายจับแล้ว คดีอุกฉกรรจ์ ลักลอบตัดไม้อุทยาน ใช้อาวุธสงครามต่อสู้ทำร้ายเจ้าพนักงาน”
หนูนาพอฟังมาถึงตรงนี้ ใจบีบมาก “โดนเข้าหนนี้ นายนั่นคงยิ่งแค้นคุณมากขึ้น ถ้าตำรวจยังจับตัวเค้าไม่ได้ แล้ว..” เธอมองสีหนาท แววตาเป็นห่วง
สีหนาทแววตาอ่อนโยนลง บีบไหล่หนูนา “ฉันไม่ค่อยห่วงตัวฉันกับน้ารามเท่าไหร่เพราะเราพอจะเอาตัวรอดได้ แต่เธอกับยัยน้องนี่สิ.. สันดานอันธพาล บางครั้งมันเล่นงานศัตรูไม่ได้ ก็จะมาเล่นงานคนบริสุทธิ์ คนใกล้ชิดแทน”
“ฉันจะระวังตัวค่ะ แล้วนี่คุณพร้อมจะพาฉันไปโรงพยาบาลรึยังคะ?”
“ไปทำไมกัน เสียเวลาเปล่าๆ”
“เอ๊ะ แต่เมื่อคืนคุณสัญญาแล้ว นี่คุณจะผิดคำพูดเหรอ?”
“ใครว่าล่ะหนูนา ยังฟังไม่จบก็โวยวายอีกแล้ว ที่ฉันบอกว่าเสียเวลาเปล่า เพราะน้ารามกลับมาที่ไร่ตั้งแต่เช้ามืดแล้ว ตอนนี้พักอยู่ที่บ้าน”
หนูนาชะงักไป ที่เผลอโวยไปก่อนอีกจนได้ “ก็คุณชอบพูดไม่หมด จะยั่วให้ฉันโวยวาย นึกว่าฉันไม่รู้ทันงั้นเหรอ”
สีหนาทอมยิ้ม ยิ่งชอบที่รู้ทัน “ถ้ารู้ทันจริง ทีหลังก็อย่าโวยสิ หนูนา ไปสิ ถ้าอยากจะคุยกับน้าราม พ่อของเธออยู่ใกล้ๆนี่แล้ว”
หนูนาเงียบไปทันที...พอรู้ว่าถึงเวลาจริงๆ ใจข้างในอกเริ่มสั่นระรัวขึ้น
ในห้องทำงาน บ้านศักดา “ไอ้ลูกโง่!!!” หนังสือพิมพ์ถูกทึ้ง ฉีกกระชากจนขาดเป็นริ้วๆ ความอดทนแหลกลาญลงเป็นผุยผง “ฉันมีลูกโง่!!! ทำไมมันหน้าโง่อย่างงี้ ฉิบหาย ป่นปี้กันหมด” ศักดาเอาเท้าขยี้เศษหนังสือพิมพ์ แค้น!! “ไอ้พวกแร้ง มันเอามือหรือเอาส้นตีนเขียนวะ กูจะเหลือเครดิตอะไรอีก ไอ้ ไอ้สันดานเอ๊ย”
ลูกน้องเข้ามาบอกด้วยความเกรงๆอารมณ์คนเป็นนาย “พ่อเลี้ยงครับ ผมบอกคุณสร ตามที่พ่อเลี้ยงบอกแล้วครับ”
“ไอ้โง่นั่นมันว่ายังไง ห๊ะ!! ตกลงมันไปซุกหัวขี้เลื่อยของมันอยู่ที่ไหน!!”
“เห็นว่า ตอนนี้กบดานอยู่ที่กระท่อมบนเขาครับ”
“กระท่อมงั้นเหรอ? แล้วมึงบอกมันตามที่กูสั่งรึเปล่า ที่ให้มันหลบออกชายแดนไปซะ ไปให้ไกลหูไกลตา อย่ามาอยู่แถวนี้ให้ไอ้พวกนั้นมันล่าหัว!!”
“คือ..นายสรไม่ยอมไปครับ บอกว่าจะแก้แค้นไอ้พวกไร่บัวขาวให้ได้ก่อน”
“ฉิบหาย แล้วนึกเหรอว่ากูไม่แค้น มันทำทุกอย่างของกูป่นปี้ แต่มีปัญญารึไง ตอนนี้ยังเอาตัวไม่รอด แล้วนึกว่าแก้แค้นไอ้สิงห์มันหมูนักรึไง ป่านนี้มันคงระวังตัวแจไปแล้ว” ลูกน้องรับอารมณ์ของศักดาที่ไม่อาจไปลงที่อดิสรได้อย่างเต็มๆ “ไปย้ำกับมัน ให้ฝังในกะโหลกมันให้ได้ ว่ามันต้องหนีไป บอกมันว่าเรื่องทางนี้กูจะจัดการเอง ถ้าไม่มันทำตาม มึง!! จะโดนก่อนคนแรก”
ลูกน้องผงะ หน้าเสียมาก แล้วรีบออกไป ศักดาเอาเท้าขยี้ๆๆเศษหนังสือพิมพ์บนพื้นซ้ำอย่างสุดจะทน!!!