บทละครโทรทัศน์ ตามรักคืนใจ ตอนที่ 21 หน้า 12
แป้นเดินกระย่องกระแย่งมา มองไปเห็นสีหนาทอยู่ใกล้ชิดกับหนูนาอยู่ แหม..ดูสวีทกันซะด้วย แป้นยิ้มอิ่มๆใจ ก่อนจะบอกเสียงเบาๆอย่างเกรงใจออกไป “ข้าวต้มสุกแล้วค่ะ นายจะรับมั๊ยคะ”
สีหนาทกับหนูนาเพิ่งรู้สึกตัว สีหนาทหันไปบอก “เอาสิ ขอบใจมากนะแป้น”
แป้นรีบชะแว๊บกลับเข้าไป หนูนาเขินๆ ที่แป้นมาเจอเข้า เป็นฝ่ายที่ขยับตัวบ้าง “เดี๋ยวฉันเข้าไปช่วยแป้นในครัวก่อน..” หนูนาทำท่าจะไป ก่อนจะคิดบางอย่างได้จนหันกลับมา “คุณสิงห์คะ พรุ่งนี้...อะไรๆ จะเปลี่ยนไปมั๊ยคะ?
สีหนาทเข้าใจความกังวลของหนูนา ดึงมาใกล้ตัว ตอบอ่อนโยน น้ำเสียงไม่ล้อเล่น “พรุ่งนี้.. ทุกสิ่งทุกอย่างขึ้นอยู่กับเธอ นารา เพราะสำหรับฉัน ลองถ้ารักแล้ว รักสุดหัวใจ ไม่สนใจหรอกว่าผู้หญิงคนนั้นจะเป็นแค่คนงานไร่ธรรมดาๆ หรือว่าเป็นหลานสาวเศรษฐี”
หนูนาหน้าแดงขึ้น พูดอุบอิบ “ฉันชอบเป็นหนูนาคนงานไร่ต๊อกต๋อยมากกว่า”
สีหนาทลูบนิ้วเล็กๆของหนูนาในมือเล่น หว่านล้อมตาหวานๆ น้ำเสียงแผ่วเบา “แล้วไม่อยากจะเป็นนายหญิงของไร่บ้างเหรอ งานดีกว่าเยอะนะ” หนูนาหน้าแดงยิ่งกว่าเก่า มือไม้เริ่มขยุกขยิกเพราะอาการเขินมาก “ก็ได้.. เธอยังไม่ต้องตอบฉันตอนนี้ก็ได้ หนูนา แต่บอกฉันสักนิดได้มั๊ย ว่าเธอจะรับข้อเสนอนี้ไว้พิจารณา”
สีหนาทเชยคางหนูนาขึ้น หนูนาสบแววตาซึ้งๆอ้อนวอนอยู่ในทีของสีหนาท แล้วศีรษะเล็กๆนั้นก็ผงกรับเบาๆ นิดเดียว ก่อนจะสะบัดมือแว่บหาย... ทิ้งให้สีหนาทยืนยิ้มกริ่มลำพองใจอยู่คนเดียว
“ไอ้เพ็กลอ มันหักหลังกู!!!” เสียงอดิสรลอดออกมาจากกระท่อมไม้เล็กๆที่ซุกตัวอยู่ในป่าลึก ในที่นั้นมีคงและลูกน้อง 4-5 คนที่เหลืออยู่
“พวกนั้น ช่วยกันปิดข่าวที่ไอ้เพ็กลอมันโดนตำรวจจับ ..ตั้งแต่อาทิตย์ก่อน นี่แปลว่า...เรื่องบวชต้นไม้ ตำรวจอาจจะทำขึ้น..เพื่อ..ให้เสี่ยยอมขนไม้”
“หุบปาก! น้ำหน้าอย่างไอ้กชน่ะเหรอ มันจะรู้” อดิสรตาแดงก่ำวาวโรจน์ด้วยแรงแค้น “แผนนั่นมันต้องเป็น...ฝีมือของไอ้สิงห์ ไอ้ ไอ้นรก มันอยากจะตามเป็นศัตรูกูไปทุกชาติ” อดิสรอยากจะคลั่ง อยากจะบ้า กระทืบเท้าดิ้นรนไปด้วยแรงแค้น “โธ่เว๊ย!!!” เขาหยิบปืนมายิงระบายแค้น ลูกน้องพากันผงะ หลบ
“คุณสร!!” คงกลัวใครมาได้ยิน
อดิสรกระแทกปืนลง “กูสาบาน ถ้ากูไม่ได้ฆ่ามัน กูก็ไม่ขออยู่เป็นคน ไอ้สิงห์ มึงทำกูเจ็บ มึงจะต้องชดใช้ ชดใช้ให้กู ยิ่งกว่าชีวิตของมึง!!!” อดิสรแผดเสียงที่เต็มไปด้วยความแค้น
เช้าวันต่อมา ที่โต๊ะอาหาร เรือนใหญ่ ไร่บัวขาว สีหนาทและหนูนาเพิ่งอิ่มจากมื้ออาหารเช้าง่ายๆ มีชามข้าวต้มและแก้วกาแฟเปล่าวางอยู่ หนูนาหน้าเสียขณะที่ฟังสีหนาทบอกเล่าเหตุการณ์เมื่อวาน