บทละครโทรทัศน์ ลมซ่อนรัก ตอนที่ 5
รถของปราณนต์แล่นมาตามทางลงเขา ภัทรินนั่งนิ่ง เกร็ง มือทั้งสองข้างบีบกันเองอย่างแน่น รับไม่ได้ที่ตัวเองถูกจับได้ว่ากำลังล่มสลาย ไม่ยอมรับ รู้สึกเครียด และกดดัน
"คุณอยากพูดอะไรมั้ย" ปราณนต์เอ่ยถาม
ภัทรินยังคงนิ่งเครียด เหมือนไม่ได้ยินด้วยซ้ำ ปราณนต์แกล้งแตะเบรกรถเพื่อให้รถกระตุก ภัทรินตัวโยน
"นี่คุณ!!!" หญิงสาวหันกลับมาโวย
ปราณนต์หัวเราะขำๆ "เงิบล่ะสิ..ถ้าไม่อยากเงิบอีก..อย่านั่งเฉยในรถผม!..คนนั่งข้างๆควรจะชวนคุย หรือพูดอะไร คนขับจะได้ไม่ง่วง"
"ชั้นไม่รู้จะคุยอะไร" ภัทรินนิ่ง
ปราณนต์ขับรถแบบกระตุกๆๆ เร่งสลับเบรกไปมา "งั้นต้องขับแบบนี้ จะได้ไม่ง่วง"
"เลิกแกล้งชั้นซะที"
"เล่าเรื่องของคุณสิ"
"ไม่มีอะไรจะเล่า"
"เรื่องที่คุณจะรีบกลับกรุงเทพก็ได้" ปราณนต์พยายามตะล่อม ภัทรินได้ยินเรื่องนี้อีก ถึงกับชะงักไป ไม่พูด "เรื่องจดหมายฉบับนั้นก็ได้"
ภัทรินนิ่งไปอีก น้ำตารื้น ปราณนต์เซ็ง หักรถเข้าจอดข้างทางทันที "ถ้าคุณไม่พูดหรือทำอะไรให้ผมครึกครื้น ผมขับต่อไม่ไหว ผมง่วง" ปราณนต์เอ่ย พลางปรับเบาะเอนลงไปทันที ทำท่าจะนอน
"คุณหมอ" หญิงสาวเรียก
ปราณนต์ลืมตามองอีกที คราวนี้แววตาจริงจัง ชัดเจน "ผมรู้ว่าคุณไม่ได้จะไปกรุงเทพ ตั๋วเครื่องบงเครื่องบินอะไรคุณก็ไม่มี..คุณก็แค่ไม่อยากตอบคำถามแม่คุณ..คุณมีเรื่องปิดบังน้าภาอยู่ใช่มั้ย"
ภัทรินโมโห ไม่ง้อ เปิดประตู ลากกระเป๋าลงไปทันที
ภัทรินลากกระเป๋าเดินฮึดฮัดๆ ไป
ปราณนต์รีบลงตามมา "จะเดินไปเองเหรอ รู้มั้ยว่าอีกกี่กิโลถึงจะเจอชุมชน" ภัทรินเดินไม่หยุด ปราณนต์เดินตาม “จะหนีอะไรก็หนีได้ แต่คุณหนีความจริงไม่พ้น..จดหมายฉบับนั้น ไม่บอกก็รู้ว่าไม่ใช่เรื่องดี..คุณไปมีคดีความกับใครมา..หมิ่นประมาท..ฟ้องร้อง..ฆาตกรรม..หรือฉ้อโกง"
"คุณไม่ต้องยุ่งกับชีวิตชั้นได้มั้ย!!!"
"ผมไม่ได้แคร์ชีวิตคุณเลย แต่ผมสงสารน้าภา..แม่คุณรักและห่วงคุณมาก..แต่คุณทิ้งให้ท่านอยู่กับความสงสัยข้องใจว่าเกิดอะไรขึ้นกับชีวิตลูก..คิดว่าน้าภาจะรู้สึกยังไง จะกระวนกระวายอัดอั้นแค่ไหน...ไม่สงสารแม่คุณเหรอ"