บทละครโทรทัศน์ ลมซ่อนรัก ตอนที่ 5 หน้า 3
แล้วทันใดนั้นเอง ปราณนต์ก็ดึงภัทรินเข้ามากอดปลอบใจ ภัทรินเหวอ ตั้งตัวไม่ทัน ทีแรกก็ดิ้นไม่ให้กอด แต่สุดท้ายก็สัมผัสได้ถึงความเมตตาของปราณนต์ที่ต้องการปลอบใจเธอ และตัวภัทรินเองก็ต้องการใครสักคนปลอบเหมือนกัน ภัทรินจึงค่อยๆ นิ่งไปและร้องไห้
ปราณนต์สีหน้าสับสนในการกระทำของตัวเอง ไม่เข้าใจว่าเพราะอะไรจึงห่วงใยผู้หญิงคนนี้ ส่วนภัทรินได้แต่ร้องไห้ไม่หยุด
ที่ห้องทำงานของสินธร ธนาฒน์เข้ามาหาชมนาด
ธนาฒน์ส่งสายตาแวววาว "คุณสินธรไม่อยู่..พี่ชมเลยเรียกผมมาหา..มีอะไรพิเศษกับผมหรือเปล่าครับ"
ชมนาดชี้ให้ดูเอกสารที่โต๊ะ "ข้อมูลเกี่ยวกับการเซ็นสัญญาให้สิทธิ์การเป็นตัวแทนจัดจำหน่ายแก่ญี่ปุ่น.. พรุ่งนี้ คุณปราณจะมาสาย หรือไม่ก็อาจจะไม่มาเลย..เธอต้องเตรียมตัวให้ดี เพื่อช่วยกู้สถานการณ์เอาไว้"
"แค่นี้เองเหรอครับ" ธนาฒน์นึกว่าชมนาดจะมีเรื่องส่วนตัวด้วย
"ธนาฒน์..ระวังกิริยาหน่อย..อย่าใช้สายตานั้นมองชั้น มันจะทำให้ทุกอย่างพัง" ชมนาดเอ่ยเตือน
"สายตาผม..มันก็ผกผันไปตามความสวยของพี่ชมนั่นแหละครับ"
ชมนาดจ้องดุที่ธนาฒน์ยังไม่หยุด ธนาฒน์สลดลง
"ทำตัวให้สมกับที่จะเป็นคู่แข่งคุณปราณหน่อย"
"พี่ชม..ผมยังนึกไม่ออกว่าผมจะเป็นคู่แข่งกับคุณปราณได้ยังไง..เขาเป็นท่านประธาน เป็นลุกชายคุณพสุวัฒน์ กรรมการใหญ่..ส่วนผม มันโนบอดี้..ไม่ใช่ลูกไม่ใช่หลาน เป็นคนนอกร้อยเปอร์เซ็นต์..ถึงคุณสินธรจะสนับสนุน แต่ผมจะเอาอะไรไปสู้เขา"
"ใครบอกว่าเธอมีคุณสินธร..เธอมีชั้นต่างหาก..ฟังนะธนาฒน์..เรากำลังเล่นการเมืองอยู่ ตอนนี้คุณปราณเหนือกว่าเธอทุกด้านก็จริง..แต่..ถ้าวันนึง..บอร์ดบริหารมีมติเห็นชอบร่วมกันว่าคุณปราณขาดคุณสมบัติ..เขาก็ต้องหลุดจากตำแหน่ง..แล้วคนที่พร้อมที่สุด โดดเด่นที่สุด ณ เวลานั้นก็จะได้ขึ้นมาแทน"
"ซึ่งก็คือคุณสินธร เพราะผมเป็นแค่ร่างทรงของเขา"
"ถ้าเธอคิดแค่นั้น เธอก็จะได้แค่นั้น" ชมนาดเอ่ยชี้นำชายหนุ่ม
"หือ?" ธนาฒน์แปลกใจ
"ธนาฒน์..คุณสินธรใช้เธอเป็นร่างทรง..แต่ถ้าเธอเชื่อฟังพี่ เธอจะไปได้ไกลกว่านั้น..ไกลจนเธอนึกไม่ถึงเลย"
"ไกลกว่านี้..ก็มีแค่..ตำแหน่งของคุณสินธร" ธนาฒน์ยังงงๆ อยู่
"หรือไม่ก็ตำแหน่งคุณปราณ" ชมนาดมองไกลกว่านั้นทำเอาธนาฒน์ตาโต ไม่อยากเชื่อ
ภายในรถ ปราณนต์อ่านจดหมายทวงหนี้ของหญิงสาวฉบับนั้นจบ ทั้งคู่นั่งอยู่ด้วยกันที่กระบะท้ายรถ
"คุณเป็นหนี้บริษัทสิบเจ็ดล้าน?" ชายหนุ่มเอ่ยถาม
"พวกมันวางแผนเอาไว้ตั้งแต่ต้น มันรวมหัวกันโกงเงินบริษัท แล้วก็โบ้ยความผิดทุกอย่างมาที่ชั้น ให้ชั้นเป็นแพะรับบาป" ภัทรินเอ่ยอย่างเจ็บแค้น