บทละครโทรทัศน์ ลมซ่อนรัก ตอนที่ 12 หน้า 2
“ถ้าณนต์ปลอดภัย โรงพยาบาลก็จะโทรมาแจ้งเอง..จะเอาอะไร” ปราณนต์เอ่ยอย่างไม่ใส่ใจ หันไปทำงานในแท็บเลตต่อ
ภัทรินฮึดฮัด ทั้งห่วงณนต์ ทั้งหมั่นไส้ปราณ “น้องคุณกำลังเป็นตายร้ายดีก็ไม่รู้ คุณยังจะทำไม่รู้ร้อนรู้หนาวอีกเหรอ..ใจดำ” ปราณนต์ไม่ใส่ใจ เขาทำเพิกเฉย “ชั้นว่าคุณอยู่ ได้ยินมั้ย..คนใจดำ!!”
ค่ำแล้ว ภายในห้องไอซียู ปราณนั่งห้อยขาอยู่ที่เตียง มองออกไปนอกหน้าต่าง สีหน้าขรึม เครียด ภายในห้องพักเปิดไฟสลัวๆ
“คิดอะไรอยู่คะ” อัณณาที่นั่งเฝ้าอยู่เดินเข้ามาถามอย่างเป็นห่วง
“ผม..จะต้องอยู่อย่างนี้..อีกนานแค่ไหน”
อัณณาเห็นใจ เข้าใจความรู้สึก “อัณรู้ว่ามันน่าเบื่อ แต่อดทนหน่อยนะ อีกไม่นานหรอก ถ้าปราณให้ความร่วมมือ”
ปราณหันมองเป็นคำถามว่าร่วมมืออะไร “ร่วมมือ? อะไร..เกี่ยวกับที่ผมถูกย้ายมาอยู่ในห้องไอซียูด้วยใช่มั้ย”
“ปราณ..อัณกับลุงพสุวัฒน์ตกลงกันแล้วว่าตั้งแต่นี้ไป..ปราณกับณนต์จะต้องสลับบทบาทกัน”
“หา..?”
“ณนต์เป็นปราณ ปราณเป็นณนต์ เพื่อตบตาคนที่คิดร้ายต่อจีแอลเอส” อัณณาเอ่ยย้ำขึ้นอีก
ปราณให้อัณณาดูสภาพตัวเองที่ยังเจ็บ “แล้วผมจะไปเป็นณนต์ได้ยังไง”
“เมื่อคืนณนต์แกล้งจัดฉากให้ดูเหมือนว่าเขาขับรถตกเหว อาการสาหัสไม่ต่างอะไรกับปราณในตอนนี้..พรุ่งนี้เช้า พอมีคนมาเยี่ยมปราณก็แค่สวมรอยต่อไป..และไม่ต้องกังวลเรื่องข้อมูล..เพราะอัณจะให้หมอวินิจฉัยว่าณนต์สมองได้รับความกระทบกระเทือน ความจำเสื่อม..แค่นั้นเองค่ะ”
“ผมไม่ทำ” ปราณรีบปฏิเสธทันที
“ปราณ.. “อัณณาอ่อนใจ
“ผมจะเป็นตัวผมที่นอนป่วยอยู่นี่ จะไม่เล่นละครเป็นใครทั้งนั้น!!” ปราณประกาศกร้าวชัดเจน อัณณาจ้องตอบแววตาไม่ยอมเช่นกัน “ออกไป ผมจะนอน” ปราณตัดบท ล้มตัวลงนอน
อัณณายืนอยู่อย่างนั้น ไม่ยอมไปไหนเหมือนกัน
อีกด้านหนึ่ง รถตู้ผู้บริหารแล่นเข้ามาในบ้านพสุวัฒน์
ภัทรินงง “คุณพาชั้นมาที่ไหน..ที่นี่บ้านใคร” รถจอดสนิท คนขับรถเปิดประตูให้ ปราณนต์นั่งทำหน้าเซ็งรอว่าภัทรินจะลงจากรถไปมั้ย “ชั้นจะไปหาหมอณนต์”
ปราณนต์ดึงตัวภัทรินลงจากรถมาเลย “ลงมา”
ภัทรินโวยวาย “ชั้นจะไปหาหมอณนต์”