บทละครโทรทัศน์ ลมซ่อนรัก ตอนที่ 12 หน้า 4
“ค่ะ ขอบคุณนะคะ”
“เดี๋ยวผมพาไปนอนห้องเอง” ภัทรินหันมา พบปราณนต์ยืนกอดอกมองอยู่ด้านหนึ่ง มาตั้งแต่เมื่อไหร่ไม่ทราบ “ตามมา”
พสุวัฒน์พยักหน้าให้ภัทรินตามไป ภัทรินจำต้องเดินตามอย่างไม่มีทางเลี่ยง
ปราณนต์เดินนำมาที่ห้องนอนของปราณ เปิดประตูเข้าไป ภายในห้องเป็นห้องนอนโทนสีเขียว ธรรมชาติ โปร่ง สมถะ เรียบง่าย มีเฟอร์นิเจอร์เท่าที่จำเป็น มีต้นไม้เล็กๆ ประดับ มีหน้าต่างที่เปิดรับลมเย็น มีโมบายลรูปดาวแขวนอยู่ ส่งเสียงกรุ๊งกริ๊งเบาๆ ตามแรงลม ภัทรินเดินตามเข้ามามอง
“ห้องนอนของณนต์”
“ห้องหมอณนต์? ไหนหมอบอกว่าตัดขาดกับพ่อ แล้วทำไม..”
“ทำไม ชั้นทำห้องไว้เพราะอยากให้น้องชายกลับมาอยู่บ้านเดียวกัน แปลกมากเหรอ”
“ชั้นยังไม่ได้ว่าอะไรเลย ก็แค่สงสัย”
“นอนซะ ตั้งแต่รู้เรื่องได้นอนบ้างหรือยัง..ชั้นไม่ได้ห่วงหรอกนะ แค่ไม่อยากให้มาป่วยอีกคน เดี๋ยวจะเป็นภาระชั้นอีก” ปราณนต์เผลอตัว กลัวมีพิรุธ จะรีบกลับออกไป แต่ภัทรินเรียกไว้
“คุณปราณ..หมอณนต์เล่าให้คุณฟังใช่มั้ย เรื่องที่ทะเลาะกับชั้น..ชั้นไม่ได้อยากให้หมอณนต์เป็นอย่างนี้..” ภัทรินรีบเบรกชายหนุ่ม “ไม่ต้องด่า!! ไม่เชื่อก็เรื่องของคุณ ชั้นจะพูดแค่นี้..เชิญ” ก่อนจะไล่ให้อีกฝ่ายออกไปทันที
ปราณนต์อ้าปากเก้อ รีบหุบแทบไม่ทัน แล้วรีบออกไปทันที ปิดประตู ภัทรินทิ้งตัวนั่งลงอย่างหมดแรง
หลังจากเดินออกมาจากห้องของปราณ ปราณนต์เดินแยกลงมาด้านล่าง
พสุวัฒน์รออยู่ “ทำไมไม่พูดดีๆ กับหนูภัทร” ปราณนต์ไม่อยากจะตอบคำถามอะไร จะเดินผ่านไป ผู้เป็นพ่อถามย้ำ “ชั้นถามแกอยู่”
ปราณนต์ชะงัก “ผมรู้ดีว่าผมกำลังทำอะไรอยู่”
“ชั้นก็รู้ว่าแกทำอะไรอยู่ แต่ก็ไม่เห็นว่าจะต้องทำให้ปราณดูเป็นคนร้ายกาจอย่างนี้”
ปราณนต์เบือนหน้าหนี พยายามจะไม่โวยวาย เยาะให้ชะตากรรมตัวเอง “อ้อ กลัวคนมองลูกชายคนโตไม่ดีเหรอครับ พ่อพูดอย่างนี้ถ้าลูกชายคนเล็กมาได้ยินคงจะน้อยใจแย่..ทำใจไว้ได้เลยนะครับ เพราะผมจะไม่ดีกับภัทริน เพราะอะไรรู้มั้ยครับ เพราะภัทรินไม่ใช่คนโง่..เขารู้จักผ.” เขาจะพูดว่า “ผม” แต่ชะงักไป “ณนต์ดี..ดีกว่าพ่อบางคนรู้จักลูกตัวเองซะอีก” เอ่ยจบก็จะเดินหนีไป
พสุวัฒน์โพล่งออกมา “ถ้าอยากให้แนบเนียน แกก็ควรจะให้ความเคารพชั้นเหมือนที่ปราณทำด้วย” ปราณนต์หันกลับมา ทำหน้าคิด แล้วไม่แยแส เดินหนีไป