บทละครโทรทัศน์ ลมซ่อนรัก ตอนที่ 12 หน้า 5
พสุวัฒน์หงุดหงิด จนมีอาการปวดหัว ต้องทรุดลงไปนั่งโซฟาจนอาการทุเลาดีขึ้น
เวลาต่อมา ภัทรินมองสำรวจห้องนอนของปราณนต์ เห็นกรอบรูปวางอยู่ที่ชั้น ภัทรินลุกดูรูปเหล่านั้น มีภาพครอบครัว พ่อแม่ลูกแฝด วัยแรกเกิด วัยเด็ก 8 ขวบ แล้วจากนั้นก็เป็นภาพณนต์ตอนปัจจุบันแบบเดี่ยวๆ ไม่มีคู่แฝดหรือภาพครอบครัวอีก ลมพัดเข้ามา โมบายล์ส่งเสียงกรุ๊งกริ๊งแผ่วเบา
“ชั้นไม่ได้ตั้งใจแช่งนาย..อย่าเป็นอะไรนะ..” ภัทรินหันไปมองดาว ภาวนาให้ปราณนต์ปลอดภัย
ที่ห้องไอซียู ปราณนอนหลับตานิ่ง แต่แล้วก็อดไม่ได้ที่จะลืมตาขึ้นมาแอบมอง ปรากฏว่า อัณณายังยืนอยู่ที่เดิม ปราณหลับตา พลิกตัวหันหนี
“ปราณมีปัญหาอะไรกับแผนที่อัณบอก พูดมาตรงๆ ได้มั้ย” ปราณยังนอนนิ่ง ไม่ตอบ ไม่ไหวติง “ปราณ..นี่ไม่ใช่เรื่องเล่นๆ หรือแผนการสนุกๆ ขำๆ นะ..มีคนกำลังคิดไม่ดีกับจีแอลเอสและคุณ เราถึงต้องทำอย่างนี้เพื่อรักษาทุกอย่างเอาไว้..หรือปราณอยากเห็นธุรกิจที่พ่อตัวเองสร้างขึ้นมากับมือต้องพังพินาศ”
“ฮึ..” ปราณเอ่ยแค่นออกมา
“ฮึอะไร”
“อย่าคิดว่าผมไม่รู้..ว่าจริงๆ..คุณทำไปเพื่ออะไร”
“เพื่ออะไร” ปราณนิ่ง อัณณาเดินไปเปิดไฟให้สว่างหมดทั้งห้อง “เพื่ออะไร!!” หญิงสาวคาดคั้นเสียงดัง
“คุณอยากให้ณนต์มาเป็นผม คุณจะได้อยู่ใกล้ชิดกับคนที่คุณรัก ใช่มั้ยล่ะ”
“คิดได้แค่นี้เองเหรอ..อัณจะถือว่าเป็นเพราะหัวคุณได้รับการกระทบกระเทือน..ไม่ใช่ความคิดของปราณตัวจริง”
“แล้วมันจริงมั้ยล่ะ คุณชอบเขา คุณแค่อยากให้เขามาเป็นผม”
อัณณาฉุนที่ปราณพาลเอาเรื่องส่วนตัวมาปะปนกับงาน เธอจ้องราวกับกำลังดุเด็ก “ค่ะ อัณชอบณนต์ พอใจยังคะ” ปราณอึ้ง พูดไม่ออก หญิงสาวเอ่ยกวน ยอกย้อน ประชดชายหนุ่ม “ปราณช่วยให้อัณได้มีความสุขหน่อยไม่ได้เหรอคะ”
ปราณตะลึง ไม่คิดว่าอัณณาจะพูดออกมาอย่างนี้ จ้องอย่างไม่อยากเชื่อหู ก่อนจะหันหน้าหนี ไม่มองหน้า
“คุณจะยอมเอาบริษัทพ่อคุณมาแลกกับความสุขของอัณแค่นี้น่ะเหรอคะ มันคุ้มเหรอ..อ้อ และจะบอกให้นะ จีแอลเอสจะอยู่หรือไป อัณก็ยังมีความสุขได้..คนที่จะทุกข์มีแค่คุณกับพ่อคุณเท่านั้น..เลือกเอาเองแล้วกัน”
“ไม่” ปราณยังยืนยันคำเดิม
อัณณาจ้องดุ ไม่พอใจที่ปราณดื้อไม่เลิก ส่วนปราณล้มนอน หันหน้าหนีอัณณาอย่างฉุนๆ ไม่พอใจ