บทละครโทรทัศน์ อย่าลืมฉัน ตอนที่ 4 หน้า 2
27 มีนาคม 2557 ( 14:36 )
3.7M
6
สุริยงงง เขมชาติหมุนตัวกลับมาทางสุริยงแล้วก็ลากมาเข้าเรื่อง “การที่คุณเอาเรื่องลูกมาโกหกและออกไปพบกับคนแปลกหน้า ทำให้ผมสงสัย หญิงม่าย ลูกสอง น่าสงสาร อาจจะร้อนเงิน จนต้องเอาความลับของบริษัทไปขาย” ชายหนุ่มจ้องหน้า “บอกมาว่า..ผู้ชายคนที่แอบไปเจอเมื่อกลางวัน..เป็นใคร?”
สุริยงมองหน้าเขมชาติ หน้าเครียดตาม แล้วหนึ่งอึดใจต่อมา ก็หัวเราะเบาๆ
“ขำอะไร?” เขมชาติโกรธจัด
“ไม่ต้องห่วงค่ะ คนที่ดิฉันไปพบไม่ได้เกี่ยวข้องกับเรื่องงานแน่นอน”
“แล้วเป็นเรื่องอะไร???”
“เรื่องส่วนตัว” เขมชาติอ้าปากจะถามต่อ สุริยงชิงตอบก่อน “ที่ไม่สามารถบอกคนอื่นได้”
เขมชาติชะงักกึก! สุริยงจ้องตากลับยืนยันคำพูดอย่างหนักแน่นแต่ไม่ก้าวร้าว เขมชาติถึงกับจี๊ด..ยืดตัวตรง
“ถ้าเมื่อไหร่ที่มีข้อมูลสำคัญของบริษัทหลุดรอดออกไป คนที่ผมจะสงสัยคนแรกก็คือคุณ.. อย่าพลาดก็แล้วกัน....ผมซ้ำแน่!!!” เขมชาติพูดใส่หน้าอย่างไม่เกรงใจ สุริยงได้แต่นั่งนิ่งเชิดหน้ารับอย่างจำใจ ....
“ออกไปได้แล้ว..” สุริยงลุกจะไปแต่อีกฝ่ายก็ร้องห้ามไว้ “เดี๋ยว” เธอชะงักหันมามอง “...พรุ่งนี้คุณเกนหลงจะมาดูที่ทำงาน .. เตรียมตัวมาต้อนรับตั้งแต่เช้า .. และจำไว้ด้วย คุณเกนหลงคือคนสำคัญของผม ต้องดูแลเธออย่างดี .. ถ้าทำอะไรให้เธอไม่พอใจแม้แต่นิดเดียว ผมไล่คุณออกทันที!”
สุริยงนิ่งไม่หวั่นไหว “รับทราบค่ะ!”
สุริยงรับคำแล้วก็เดินออกไปพร้อมกับสมบัติที่ถือเข้ามา ไม่มีอาการหึงหวงหรือไม่พอใจแม้แต่น้อย เขมชาติปรายตามองตาม เห็นสุริยงนิ่ง..ยิ่งไม่พอใจ และอยากรู้ว่าคิดอะไรอยู่
คืนนั้น ที่บ้านสุริยง
“มีเลขาใหม่ก็ดีหนูเล็กลาออกเลย ทำงานหนักขนาดนี้ยังไม่พอใจก็ไม่ต้องง้อ มาช่วยแม่ทำขนมอยู่บ้านสบายใจกว่ากันเยอะ” นภาพูดพลางคัดขนาดไข่เพื่อทำขนม
“ไม่ต้องลาออก เขาก็คงจะไล่ออกเร็วๆนี้ล่ะค่ะ” สุริยงพูดยิ้มๆ
“แล้วเราจะทนอยู่ให้เขาไล่ออกทำไม...ลาออกเสียตั้งแต่ตอนนี้ไม่ดีกว่าหรือ”