บทละครโทรทัศน์ อย่าลืมฉัน ตอนที่ 4 หน้า 4
27 มีนาคม 2557 ( 14:36 )
3.7M
6
ไข่นอนหลับอยู่ขณะที่สุริยงเดินเข้ามาในชุดนอน ชื่นนั่งอยู่ข้างเตียง พอเห็นสุริยงเดินมาก็ค่อยๆลุกออกไป
สุริยงเดินมาที่เตียงและนอนลงข้างๆ ไข่ขยับตัวนิดๆ สุริยงลูบผมไข่ แล้วก็คิดถึงชวลิตที่ฝากฝังเด็กๆไว้
“ฉันขอฝากไก่ กับ ไข่ ไว้กับหนูเล็ก ... ไม่มีฉันสักคนนายสองคนนั้นก็เหมือนไม่มีใคร .....บอกตรงๆว่าฉันห่วงเหลือเกิน...สัญญากับฉันนะหนูเล็ก..”
สุริยง...มองหน้าไข่แล้วก็พูดเบาๆ “คุณพ่อรักไก่กับไข่มากนะลูก ....”
ไข่พูดแบบงัวๆเงียๆ ตอบมา “ไข่ก็รัก...คุณพ่อ....กับ...แม่หนูเล็กครับ”
สุริยงถึงกับยิ้มออกมาอย่างมีความสุข เอ็นดูในความน่ารักของเด็กน้อย
ที่บ้านพักของเอื้อ อรทัยสวนกลับพี่ชายเสียงเขียวปั๊ด
“รักบ้า รักบออะไรอรไม่เชื่อว่านังนั่น มันจะรักไอ้เด็กแฝดจริงๆ ที่ทำเป็นหวงก้างเพราะหวังจะกินเงินปันผลล่ะสิ ปีๆ นึงได้ตั้งไม่รู้กี่ล้าน”
อรทัยยืนโวยวายอยู่กลางห้องทำงานของเอื้อ ... อัมพิกานั่งเป็นนางพญาอยู่อีกมุมไม่ห่างกัน เอื้อนั่งอยู่ที่เก้าอี้หลังโต๊ะทำงาน สองสาวอยู่ในชุดเตรียมนอน มีเอื้อยังอยู่ในชุดทำงานเพราะเพิ่งกลับมาถึงบ้าน
“ทำมาเป็นเอาคุณพ่อมาอ้าง” อรทัยบีบเสียง “ไม่ขายเพราะเจ้าสัวสั่งไว้” เธอเบ้ปาก “เชอะ มันจะเก็บไว้กินเองล่ะสิ”
“เขาจะเก็บไว้ทำอะไร มันก็เรื่องของเขา แต่ตามกฎหมายเขาก็มีสิทธิ์ที่จะไม่ขาย เพราะในพินัยกรรมระบุไว้ให้เขาเป็นผู้ดูแลไก่กับไข่พี่อัมกับอรอยากให้ผมไปถาม ผมก็ถามให้ แต่ผมไม่มีอำนาจไปบีบบังคับหนูเล็ก”
“แต่พี่มี!!!” ทั้งสองคนหันมาทางอัมพิกาที่นั่งอยู่อย่างสง่า
เธอลุกขึ้น “ถ้าเอื้อทำไม่ได้..พี่ก็จะทำเอง .. ไม่ว่ายังไงพี่ก็จะต้องเอาหุ้นของธนาคารคืนมาจากไอ้เด็กสองคนนั้นให้ได้ นังสุริยง สุริยาวดี หรือนังหนูเล็ก ไม่ว่ามันจะมีสักกี่ชื่อ มันจะต้องถอนชื่อออกไปจากสมบัติของตระกูลเรา”
อัมพิกาเชิดหน้าอย่างดูถูกสุริยง “พี่จะต้องเอามันออกไปจาก...รัตนชาติให้ได้!!!”
อัมพิกาประกาศก้อง อรทัยยิ้มพยักหน้าฮึกเหิมเห็นด้วย เอื้อมองพี่กับน้องแล้วก็ส่ายหน้า...เฮ่อออออเครียด