บทละครโทรทัศน์ อย่าลืมฉัน ตอนที่ 4 หน้า 5
27 มีนาคม 2557 ( 14:36 )
3.7M
6
เช้าวันรุ่งขึ้น เกนหลงในชุดเปรี้ยวเก๋ แอบเท่ๆ สไตล์ Working woman กำลังขับรถพร้อมเปิดสปีคเกอร์คุยกับเขมชาติ “ว่าไงคะ...เจ้านาย” เกนหลงแกล้งทำเสียงล้อ
เขมชาติยิ้มกว้างอารมณ์ดี “วันนี้เรามีนัดกันนะครับ”
“ทราบค่า...เกนไม่ใช่คนขี้ลืมสักหน่อย ใกล้จะถึงแล้วค่ะ เจ้านายใจเย็นๆ รอนิสนึงนะคะ”
เขมชาติยิ้มพอใจ ระหว่างที่เกนหลงพูด เขมชาติก็คิดแผนร้ายบางอย่างแว่บเข้ามา... ชายหนุ่มถือแฟ้ม “เอกสารด่วน” แล้วก็เดินออกไปหน้าห้อง
สุริยงกำลังเตรียมเอกสาร ทันใดนั้นเขมชาติก็เดินออกมาพร้อมกับพูดโทรศัพท์เสียงหวาน “ผมรอได้อยู่แล้วครับ... รอมาตั้งหลายปี รอต่ออีกแค่ไม่กี่นาทีสบายมาก”
สุริยงก้มหน้าทำงานอยู่ถึงกับชะงัก .... เงยหน้าขึ้นเห็นเขมชาติคุยโทรศัพท์อยู่
“คุณเกนไม่ต้องรีบนะครับ เดี๋ยวจะเกิดอุบัติเหตุ ค่อยๆขับมานะครับ ... ตำแหน่งเลขาของผมรอคุณเกนได้เสมอ...แล้วเจอกันครับ”
เกนหลงยิ้ม “ค่ะ” เกนหลงวางสาย และขับรถมุ่งหน้าไปอย่างมีความสุข
เขมชาติยิ้มมีความสุขไม่แพ้กันแล้วกดวางสาย หันมาทางสุริยงหน้านิ่ง เข้ม ขึ้นมาทันทีต่างกันคนละขั้วแล้วก็โยนแฟ้มเอกสารลงตรงหน้า สุริยงมองแต่ไม่ชักสีหน้า ยอมรับได้
เขมชาติเสียงแข็งเข้าใส่ “เซ็นแล้วส่งให้วิบูลย์ได้เลย”
“ค่ะ”
“คุณเกนหลงกำลังมา...เตรียมตัวต้อนรับให้ดี ถ้ามีอะไรทำให้คุณเกนหลงต้องอารมณ์เสียแม้แต่นิดเดียว เก็บของออกไปจากที่นี่ แล้วอย่ากลับมาให้ผมเห็นหน้าอีก”
เขมชาติสั่งแล้วก็เดินกลับเข้าห้องไปอย่างสะใจ สุริยงเอ่ยรับคำไล่หลัง “ค่ะ”
เขมชาติปิดประตูใส่สุริยง เขมชาติยิ้มนิดๆ สะใจแบบร้ายๆ
สุริยงส่ายหน้าจะทำงานต่อ .. เฮ่อ..เด็กๆ! ทันใดนั้นโทรศัพท์ก็ดังขึ้น สุริยงหันไปรับ
“สวัสดีค่ะ..บริษัทเขมชาติค่ะ”
“... ขอสายคุณเขม”
“จะให้เรียนว่า..จากใครคะ?”