บทละครโทรทัศน์ อย่าลืมฉัน ตอนที่ 12 หน้า 2
8 เมษายน 2557 ( 11:17 )
3.7M
6
“ไม่ดีกว่าครับ ผมมาเพื่อมารับเกน ไม่ได้มาเพื่อเยี่ยมใคร ..” ชายหนุ่มรีบออกตัว
“พูดแบบนี้ เป็นเจ้านายที่ไม่น่ารักเลยนะคะ แต่คุณสุเขาไม่สนหรอกค่ะ เพราะเขามีพี่เอื้อคอยดูแลอย่างดี”
เอื้อยิ้มกว้าง...ถูกใจมาก เขมชาติสะอึก...ฝืนยิ้มไปตามน้ำ “ฮึฮึ”
เกนหลงหันมาทางเอื้อ “เกนกลับก่อนนะคะ”
เอื้อยิ้มรับ เขมชาติหันมาเปิดประตูให้เกนหลงขึ้นรถไป เขมชาติปิดประตู แล้วหันมาทางเอื้อ
“ขอบคุณที่ขับรถพาคุณเกนมาที่นี่ .. แต่คราวหน้า..ผมขอเป็นคนดูแลเอง” เอื้อชะงักกึก
เขมชาติพูดต่อ “ฝากบอกแม่เลี้ยงคุณด้วยว่า ผมให้พักจนกว่าขาจะหาย เรื่องงานผมจะให้คุณเกนดูแลเอง ..ขอบคุณครับ”
เขมชาติยิ้ม พยายามทำเหมือนไม่แคร์สุริยง แล้วก็เดินกลับไปที่รถ เอื้อมองตามคิด “ยังไงกันแน่?”
“ตกลงเขมชาติคิดยังไงกับนังสุริยงกันแน่” อัมพิกาเอ่ยด้วยความสงสัย “พูดกับเราอีกอย่าง แต่ลับหลังทำอีกอย่าง ตกลงจะกิ๊กหรือจะเกลียดกันแน่!!”
สองพี่น้องคุยกันอยู่ในห้องนั่งเล่น “ตอนแรกอาจจะเกลียด แต่พอเจอมารยาก็เลยเปลี่ยนใจอยากจะกิ๊กก็ได้นะคะ พี่เอื้อก็เคยเป็นมาแล้ว เมื่อก่อนเกลียดยังกะอะไรดี ดูตอนนี้สิคะ เฝ้าเช้าเฝ้าเย็น”
อัมพิกาพยักหน้า “มันก็เป็นไปได้ ... ถ้าเขมชาติเกิดตกหลุมนังสุริยงจริงๆ เรื่องนี้ไม่ใช่เรื่องเล็กๆ .. เราจะต้องทำให้มันเป็นเรื่องใหญ่และมันจะต้องใหญ่พอที่จะทำให้ความรักของเขมชาติ และเกนหลงต้องสะเทือน!!”
อัมพิกายิ้มร้ายอย่างมั่นใจ ....
เช้าวันต่อมา ที่บ้านเขมชาติ เกนหลงตัดเป็นเค้กฝอยทองเป็นชิ้นเล็กใส่จาน มีเขมชาติยืนมองด้วยความชื่นชม
“น่าทานมากๆเลยครับ .. นี่คุณเกนตื่นมาอบขนมเค้กตั้งแต่กี่โมงครับเนี่ย”
“ตี 5 ค่ะ”
เขมชาติตาโต “..จะเช้าไปไหน”
เกนหลงใช้ช้อนตักเค้กชิ้นเล็กที่อยู่ตรงหน้าแล้วก็ยื่นมาตรงหน้าเขมชาติ “ลองชิมก่อน แล้วบอกสิคะ ว่าคุ้มหรือเปล่า?”
เขมชาติกินเค้กตรงหน้า หน้าตาประทับใจมาก พูดไม่ออก ได้แต่ชูนิ้วโป้งสองนิ้ว สุดยอด!!!
เกนหลงยิ้ม “ถ้าชอบ ก้อนนี้ของคุณค่ะ” เธอเลื่อนกล่องเค้ก4กล่องมาข้างหน้า “ส่วนในกล่องนี่ก็ของคุณสมคิด กับคุณวิบูลย์ แล้วก็คุณมาลัย วันนี้วันหยุดเขมช่วยให้คนไปส่งให้ที่บ้านทีนะคะ จะได้ทานกับครอบครัว”