บทละครโทรทัศน์ อย่าลืมฉัน ตอนที่ 12 หน้า 4
8 เมษายน 2557 ( 11:17 )
3.7M
6
ไก่ ไข่ ยืนหน้าประหม่าๆ นิดๆ วิบูลย์ยืนอยู่ตรงกลาง กอดคอสองคนไว้ เริ่มจะสนิทกันแล้ว ที่พื้นมีกระเป๋า แผ่นโฟม อุปกรณ์ว่ายน้ำของเด็กวางอยู่ เขมชาติยืนอยู่ตรงข้าม..ดูท่าทางเหมือนหยั่งเชิงกัน
“มาแล้วครับ..คุณไก่ กับ คุณไข่ มาพร้อมชุดว่ายน้ำตามคำสั่ง”
เขมชาติมองไก่ กับ ไข่ สองคนก็มองเขมชาติ... “ไงล่ะ?...ไม่รักเด็กง่ะ”
แล้วชายหนุ่มก็หันหน้าหนี “แล้วที่บ้านเขาไม่ว่าอะไรหรือ? อยู่ๆก็เอาลูกเขามาแบบนี้”
“อ้าววว..ผมก็บอกไปตามที่คุณเขมสั่งว่า...คุณเกนหลงให้มารับเด็กๆไปเล่นน้ำที่บ้านคุณเขม..เด็กๆก็ดีใจกันใหญ่ พอดีคุณสุทานยาแก้ปวด แล้วก็หลับอยู่ พ่อแม่คุณสุก็เลยเป็นคนตัดสินใจให้มาแทน”
“แล้ว..เรื่องให้มารับ”
“อ๋อ..ไม่ลืมครับ ผมฝากบอกให้คุณสุมารับ แล้วก็ทิ้งแผนที่บ้านคุณเขมไว้แล้ว”
เขมชาติยิ้มสะใจ “ขอบใจมาก..หมดธุระแล้ว กลับไปได้”
“ครับ .. เออ แล้วคุณเกนหลงล่ะครับ?”
เขมชาติชะงักกึกแล้วก็โกหกออกไป “เอ่อ..เดี๋ยวตามมา มีอะไร?”
“อ๋อออ.. เปล่าครับ ผมแค่จะขอบคุณเรื่องขนมเค้กฝอยทอง อร่อยมากกกก กินกันทั้งบ้านเลยครับ ผมฝากบอกคุณเกนด้วยนะครับ”
เขมชาติพยักหน้า..อืมๆ วิบูลย์หันมาทางเด็กๆ
“เล่นน้ำให้สนุกนะเด็กๆ”
ไก่กับไข่จึงยกมือไหว้ลา “สวัสดีครับ”
วิบูลย์จับหัวโยกไปมาด้วยความเอ็นดู แล้วเดินออกไป.. เหลือแต่ไก่ กับไข่ และเขมชาติ..บรรยากาศอึนๆ
วิบูลย์เดินออกมาหน้าบ้าน แล้วก็หยุดมองเข้าไป หวั่นใจ “คุณเกนหลงก็ยังไม่มา ปล่อยคุณเขมอยู่เด็กตามลำพัง จะรอดไหมเนี่ย?รายนี้เกลียดเด็กยังกะอะไรดี ..”
วิบูลย์ส่ายหน้าด้วยความเป็นห่วง แต่ก็ต้องตัดใจเดินกลับไป “โชคดีนะเด็กๆ”
ไก่ กับ ไข่ หันมาซุบซิบกัน เขมชาติเผลอตัวส่งเสียงดุ “ซุบซิบอะไรกัน!!!”
ไก่กับไข่สะดุ้งนิดๆ เอามือจับหน้า ท่าเหมือนเด็กใน Home alone ... “โอ้วววว ดุจัง”
เขมชาติรู้ตัว...ฝืนทำใจดี “ซุบซิบอะไรกันหรือครับ บอก..พี่เขมได้ไหม”