บทละครโทรทัศน์ อย่าลืมฉัน ตอนที่ 12 หน้า 3
8 เมษายน 2557 ( 11:17 )
3.7M
6
เขมชาติมองเกนหลงแจกจ่ายขนมอย่างมีความสุข ความเป็นคนมีน้ำใจที่ทำให้เกนหลงยิ่งน่ารัก
“ส่วนอันนี้ของครอบครัวคุณสุ”
เขมชาติหุบยิ้ม เกนหลงหันไปสั่งคนรับใช้ ก่อนเขมชาติจะเลียบๆเคียงๆถาม
“ผมก็ลืมถาม..ไปเยี่ยมแม่เลี้ยงคุณเอื้อมาเป็นยังไงบ้าง? ตอนผมโทร.ไปได้ยินเสียงหัวเราะกันสนุกสนานเลย”
“สนุกมากค่ะพ่อแม่คุณสุน่ารักมาก ไก่กับไข่ก็น่ารักยิ่งตอนอยู่กับพี่เอื้อยิ่งน่ารัก พากันเล่นเหมือนเด็กๆเลยค่ะ คุณสุรักลูกมาก เธอคงอยากได้ผู้ชายที่เข้ากับลูกได้ดี เกนยังนึกไม่ออกเลยนะคะ จะมีใครเข้ากับเด็กสองคนนั้นได้ดีกว่าพี่เอื้อ..”
เกนหลงพูดแล้วก็สงสารเอื้อ...แต่เขมชาติฟังแล้ว “อิจฉา” .. คิดอะไรบางอย่างในใจ ... “ไม่ยอม”
สุริยงคลายผ้าอีลาสติกออกจากข้อเท้า ขยับไปมา เริ่มดีขึ้น ไม่เจ็บแล้ว ลุกจากเตียงเดินเกือบปกติออกจากห้อง
สุริยาเดินเข้ามาห้องนั่งเล่น เห็นอาทิตย์ นภา นั่งกินเค้กฝอยทองของเกนหลงอย่างเอร็ดอร่อย
“เค้กฝอยทองจากไหนคะเนี่ย? น่าทานจัง”
ทุกคนหันมา นภายังเคี้ยวตุ้ย พูดด้วยความตื่นเต้น
“เค้กฝอยทองของคุณเกน!! อร่อยมากเลยหนูเล็ก ชื่นตักให้คุณหนูเล็กเร็ว”
ชื่นรีบกุลีกุจอรีบตักให้ สุริยงยิ้ม ๆ เดินมาสมทบ
นภาพูดต่อ “คุณเกนทำเอง แล้วก็ให้เด็กเอามาส่งให้เมื่อกี๊นี้เอง”
“ทำให้ฝอยทองของเราอร่อยขึ้นอีกเยอะเลย ผมก็ยังคิดอยู่ คุณเขาซื้อไปตั้งเยอะ จะเอาไปทำอะไร ที่แท้ก็เอาไปทำเค้ก แล้วยังมีน้ำใจส่งมาให้เราอีก”
สุริยงชื่นส่งให้สุริยงรับมาชิม แล้วก็ยิ้ม “อร่อยมากจริงๆ ไก่ กับ ไข่ ต้องชอบมากๆแน่ แล้วนี่..หายไปไหนกันคะเนี่ย? เงียบเลย”
“คุณไก่ กับ คุณไข่ ไปว่ายน้ำที่บ้านคุณเขมชาติค่ะ” ชื่นตอบด้วยรอยยิ้ม
สุริยงพยักหน้าแล้วก็ชะงักกึก “หะ? .. ไก่กับไข่..ไปไหนนะ???” สุริยงถามด้วยความตกใจ