บทละครโทรทัศน์ อย่าลืมฉัน ตอนที่ 18 หน้า 4
13 เมษายน 2557 ( 22:31 )
3.7M
6
สุริยงนอนหลับสนิท...ใบหน้าสงบ ไม่มีความเครียดใดๆหลงเหลืออยู่ ..แต่บนเตียงข้างๆกลับว่างเปล่า .. ไม่มีเขมชาตินอนอยู่..ชายหนุ่มยืนอยู่ในชุดพร้อมเดินทาง..เขาเดินมามองสุริยงที่นอนอยู่...เอื้อมมือมาเหมือนจะลูบผมแต่ไม่ใช่ เขาแค่เอื้อมเลยไปหยิบโทรศัพท์มือถือที่วางอยู่โต๊ะหัวเตียงข้างสุริยง พอหยิบมาแล้วก็กดส่งข้อความทันที กดแล้วส่ง...ที่หน้าจอขึ้นชื่อ “เกนหลง” ...
เขมชาติหันมามองสุริยงอีกครั้ง ... แววตาของเขมชาติค่อยๆเปลี่ยนเป็นร้าย...และยิ้มที่มุมปากด้วยความสะใจ ก่อนจะเดินออกจากห้องไป .. ขณะที่หญิงสาวนั้นยังนอนหลับพริ้มอย่างมีความสุข
เสียงข้อความเข้าโทรศัพท์เกนหลง เธอหยิบมาเปิดอ่านแบบไม่ได้คาดหวังอะไร แต่พอเห็นชื่อปุ๊บก็ชะงัก
“ชีวิตคนเรานี่ก็แปลกนะคะ..หาแทบตายไม่เจอ พอหยุดหาเท่านั้นแหละ..มาเลย!”
เอื้อแปลกใจ “มีอะไร?”
“เขมส่งข้อความมาค่ะ .. ขอนัดเจอเกนพรุ่งนี้”
“แล้วเราจะไปหรือเปล่า?”
เกนหลงตัดสินใจ “ไปค่ะ ... เกนก็อยากรู้เหมือนกัน เขาจะตอบว่ายังไง”
เกนหลงจิกตาอย่างแกร่งไม่กลัวความจริง เอื้อมองแล้วก็พยักหน้ารับรู้ ... “พี่เอาใจช่วยอยู่ห่างๆก็แล้วกัน .. ถ้ามีอะไรก็โทร.มาได้ตลอดเวลา”
เกนหลงจับมือเอื้อ เหมือนน้องสาวจับมือพี่ชาย “เกนต้องขอบคุณพี่เอื้อมากๆนะคะ ที่มาช่วยเป็นเพื่อน เป็นพี่ เป็นทุกอย่าง ถ้าไม่ได้พี่เอื้อ เกนคงสติแตกมากกว่านี้ ตอนนี้เกนพร้อมแล้วค่ะ ไม่ว่าพรุ่งนี้จะเกิดอะไรขึ้น .. เกนพร้อมรับทุกอย่าง” เกนหลงนึกถึงวันพรุ่งนี้ด้วยแววตาหนักแน่น
เช้าวันต่อมา เห็นเกนหลงยืนอยู่ในจุดนัดพบ .. เธอมองหาเขมชาติ มองซ้ายมองขวา ไม่เห็นวี่แวว ทันใดนั้นเสียงข้อความเข้าก็ดังขึ้น เกนหลงหยิบมือถือมาดู ที่หน้าจอขึ้นรูป เป็นภาพถ่ายของซองจดหมายและดอกกุหลาบแดงดอกโตวางไว้ที่โต๊ะ “หาจดหมายให้เจอนะครับ แล้วคุณเกนจะได้คำตอบ”