บทละครโทรทัศน์ อย่าลืมฉัน ตอนที่ 18 หน้า 5
13 เมษายน 2557 ( 22:31 )
3.7M
6
เกนหลงขมวดคิ้ว .. แล้วยกโทรศัพท์ขึ้นเทียบกับรอบๆตัวว่ามันจะอยู่ในมุมไหน .. แล้วก็เจอ! ที่จดหมายและดอกไม้วางไว้เหมือนในภาพถ่าย
เธอเดินไปหยิบ..มองซ้ายมองขวา ก็ยังไม่เห็นเขมชาติ..เกนหลงตัดสินใจเปิดจดหมายอ่าน
“คุณเกนครับ .. ผมมีความจริงจะบอกคุณ .. ถ้าคุณรู้ คุณอาจจะโกรธ แต่ผมต้องบอก ถึงเวลาแล้วที่คุณจะได้รู้ความจริงว่าทำไมผมไม่ได้ไปอิตาลี..ทำไมผมบอกให้คุณอัมพิกาพาคุณไปแคมป์ .. ความจริงคือ ....”
เกนหลงพลิกจดหมาย หาอ่านต่อ “คือ??????”
ไม่มี เกนหลงชักสีหน้านิดๆ อยากรู้ต่อ .. ทันใดนั้นก็มีข้อความเข้ามาอีก .. เกนหลงรีบเปิดอ่าน ที่หน้าจอ ขึ้นเป็นภาพจดหมายและดอกไม้วางไว้อีกมุม....
“คำตอบ....อยู่ในภาพต่อไปครับ .. ยังจะกล้าส่งรูปยิ้มมาอีก ..” หญิงสาวคิดแล้วก็ตัดสินใจ “.. ดูสิจะเล่นเกมไปถึงไหน!!”
เกนหลงยกรูปที่สองที่เขมชาติส่งมาให้..แล้วก็เทียบกับบริเวณรอบๆ แล้วก็เห็นจุดเชื่อมโยง เกนหลงรีบเดินไปคำตอบทันที
ภาพภายนอกของโรงแรมปาร์ค บรรยากาศตอนเช้าแสนสวยงาม ในห้องพัก..สุริยงค่อยๆลืมตาขึ้น...ยังมีแววแห่งความสุขสบายใจของเมื่อคืน ..สุริยงพลิกตัวมาอีกด้านของเตียงแต่พบกับความว่างเปล่า
“เขมคะ..เขม” ไม่มีเสียงตอบ สุริยงเดินลงจากเตียง...เดินหาเขมชาติ ... โดยที่ไม่รู้เลยว่า
จดหมายฉบับที่สองวางไว้ในจุดเดียวกับภาพที่ส่งมาในโทรศัพท์ เกนหลงหยิบมาอ่าน
“ความจริงคือ .. ผมตั้งใจมาทำบางอย่างให้ “คุณ” ที่สวิส .. แต่ผมไม่อยากให้รู้ก่อนเวลาอันสมควร .. ผมจึงต้องไม่บอกเรื่องยกเลิกนัดที่อิตาลี และหาทางถ่วงเวลาไม่ให้คุณมา ผมจะได้มีเวลาจัดสิ่งพิเศษให้คุณได้อย่างเต็มที่ .. และเหตุผลที่ผมให้สุริยงมาสวิสพร้อมกับผม เพราะ ...”
เกนหลงอยากรู้ “ยังไม่จบ!! เขมนะเขม....”
เสียงข้อความที่สามเข้า เกนหลงชักสีหน้านิดๆ ..แอบหงุดหงิดหน่อยๆ
เกนหลงเปิดข้อความรูปที่สาม และอ่าน “... หาให้เจอนะครับ...เกือบจะจบแล้ว …”
เกนหลงคิดๆ ต่อไม่ต่อ แล้วก็แพ้ ยกโทรศัพท์มือถือขึ้นมาเทียบหามุมที่สามอีกจนได้ แล้วก็เจอเกนหลงรีบเดินไป
สุริยงเดินหาเขมชาติในห้องพัก..เดินเข้าห้องโน้น ออกห้องนี้
“เขมคะ...เขม...”