บทละครโทรทัศน์ อย่าลืมฉัน ตอนที่ 11 หน้า 2
5 เมษายน 2557 ( 12:52 )
3.7M
6
“ผมไปเอง ผมเคยบอกแล้วไง..ไม่อยากให้คุณอยู่กับผู้ชายอื่นสองต่อสอง .. ให้สุริยงอยู่เฝ้าบริษัทไปเถอะ เดี๋ยวผมไปเอง” เขมชาติยิ้มอ้อน..เกนหลงยิ้มรับพยักหน้า
“โอเคค่ะ งั้นเกนไปเก็บของก่อนนะคะ” เขมชาติพยักหน้ารับ
สุริยงเปิดประตูให้เกนหลง เกนหลงยิ้มๆ แล้วก็เดินออกไป สุริยงกำลังจะเดินตามไป เขมชาติก็จับมือไว้ เธอตกใจรีบหันไปมองเกนหลง แล้วเขมชาติก็รีบปิดประตู
ชายหนุ่มหันมาพูดกับสุริยงในระยะประชิดเหมือนจะกระซิบ “อย่าเพิ่งไปผมมีเรื่องจะคุยด้วย”
สุริยงบิดมือออก และถอยห่างออกมาเล็กน้อย .. ใจเต้นแรงไม่รู้ตัว จู่ๆก็รู้สึกเหมือนกำลังทำผิดบางอย่าง
ระหว่างนั้น เกนหลงก็เข้าไปเก็บของในห้อง ไม่รู้เรื่องรู้ราวใดๆ
สุริยงเตรียมสมุดจะจด “ผู้อำนวยการมีอะไร บอกมาได้เลยค่ะ”
เขมชาติเอื้อมมือมาปิดสมุด “เรื่องส่วนตัว..ไม่ใช่เรื่องงาน”
สุริยงเงยหน้า พยายามทำนิ่ง แต่ใจแอบสั่น
“วันนี้เลิกงานแล้ว อย่าเพิ่งกลับบ้านนะ รอผมก่อน ผมมีเซอร์ไพรส์”
“เซอร์ไพรส์อะไรคะ?”
“อยากรู้ก็ต้องรอ”
“แต่ดิฉันไม่อยากรอ”
“ไม่รอ...ก็ไม่ได้รู้นะ” ชายหนุ่มหยอด ตาเป็นประกาย “น่า..นะ..รอแป๊บเดียว ผมไปกับคุณเกนแค่ไม่นานหรอก จะได้รู้ไงว่าเซอร์ไพรส์อะไร..นะนะนะ..” เขารีบอ้อนทันที
แต่พอเห็นเธอคิดหนัก เขาก็รีบพูด “แต่...ถ้าคุณไม่สนใจ ไม่เห็นค่า...ก็ไม่เป็นไร”
“รอก็ได้ค่ะ..”
เขมชาติยิ้มพอใจ “น่ารักที่สุดเลย!”
เขมชาติยิ้มสดใสเหมือนตอนที่เป็นแฟนกันทำให้สุริยงหลุดหัวเราะออกมาอย่างลืมตัว ทันใดนั้นเองประตูก็เปิดผัวะเข้ามา ทั้งสองคนสะดุ้งรีบหุบยิ้ม
เขมชาติทำเป็นสั่งงานทันที “เรื่องประชุมวันพรุ่งนี้ อย่าลืมคอนเฟิร์มทางโน้นด้วยนะ!”
“ค่ะ”
เกนหลงโผล่หน้าเข้ามาพร้อมรอยยิ้ม “เรียบร้อยแล้วค่ะ”
“ไปครับ” เขมชาติรีบเดินมาโอบเอวเกนหลง และเดินไปด้วยกัน สุริยงมองตาม .. ลับหลังเกนหลง เขมชาติหันมายิ้มให้สุริยง ขยิบตาให้ ทำนองว่า...”เย็นนี้เจอกัน” สุริยงยิ้มรับนิดๆ แล้วมองเขมชาติเดินไปกับเกนหลง พร้อมกับถอนใจเบาๆ...เกือบไปแล้ว