บทละครโทรทัศน์ อย่าลืมฉัน ตอนที่ 11 หน้า 4
5 เมษายน 2557 ( 12:52 )
3.7M
6
เกนหลงชิมกาแฟ อย่างช้าๆ ข้างๆ เห็นเขมชาติมองด้วยความชื่นชม
“นุ่ม แล้วก็หอมมากค่ะ” ตัวแทนยิ้มด้วยความพอใจ เกนหลงหันมาถามเขมชาติ “.. เขมคะ...ลองไหม?”
ทันใดนั้นเสียงโทรศัพท์มือถือเขมชาติก็ดังขึ้น เขมชาติหันมาดูชื่อ “วิบูลย์”
“ได้ครับ...แต่ผมขอตัวไปคุยกับวิบูลย์แป๊บนึง”
เกนหลงพยักหน้ารับ เขมชาติเดินออกไปคุยข้างนอก ตัวแทนถามเกนหลง
“ไม่ทราบว่า คุณเขมชาติจะรับกาแฟอะไรดีครับ?”
เกนหลงคิด...แล้วก็ยิ้ม
เขมชาติเดินออกมาคุยโทรศัพท์ที่ล็อบบี้ “ว่าไง..เรียบร้อยไหม?”
“เรียบร้อยครับ ผมกำลังจะออกจากออฟฟิศ ถ้ารถไม่ติดไม่ถึงชั่วโมงก็น่าจะถึงบ้านคุณสุ”
“แล้วสุริยงรู้หรือเปล่า?”
“ไม่รู้ครับ”
เขมชาติยิ้มพอใจ “ดีมาก”
ขณะนั้นเองเอื้อก็เดินเข้ามาในโรงแรม เขมชาติเหลือบไปเห็นพอดี “แค่นี้ก่อนนะ นี่! แล้วอย่าลืมบอกเด็กๆว่า “พี่เขม” เจ้านาย ”แม่หนูเล็ก” เป็นคนส่งของมาให้” ชายหนุ่มพูดพร้อมกับยิ้มร้าย
“ครับ” วิบูลย์วางสายแล้วก็สงสัย “คุณเขมรู้ได้ยังไงว่าที่บ้านเรียก “คุณสุ” ว่า “หนูเล็ก”
เขมชาติวางสายไปแล้วก็รีบหันหลังเดินเข้าไปในห้องเทสต์กาแฟด้วยความร้อนใจ
เอื้อเดินเข้ามาเห็นกาแฟดำ มะนาวฝาน วางอยู่บนโต๊ะ ก็ถามด้วยความสงสัย
“กาแฟแก้วนี้ของเกนหรือ?”
เกนหลงหันมาเห็นเอื้อก็ยิ้มสดใส “อ้าวพี่เอื้อ..สวัสดีค่ะ”
เอื้อยิ้มรับ “พี่เพิ่งรู้ว่าเกนชอบดื่มกาแฟเหมือนหนูเล็ก”
เกนหลงสงสัย “หือ?”
“ก็..นี่..กาแฟดำกับมะนาวฝาน..หนูเล็กเขาก็ชอบแบบนี้”
“แต่..แก้วนี้ไม่ใช่ของเกนค่ะ ของเขม”
เอื้อชะงักนิดๆ ด้านหลังเห็นเขมชาติเดินเข้ามาพอดี เขมชาติชะงักกึก ก่อนจะเดินยิ้มเข้ามา “สวัสดีครับคุณเอื้อ ..”