บทละครโทรทัศน์ อย่าลืมฉัน ตอนที่ 19
เอื้อและเกนหลงคุยงานเรื่องโรงแรมแห่งใหม่ ที่โรงแรมของเกนหลง
เอื้อถามด้วยความสงสัย “นี่เรายังไม่ได้เริ่มเตรียมงานหมั้นอีกหรือ?”
“ก็เกนไม่รู้จะเริ่มยังไงนี่คะ ตั้งแต่เขมมาคุยกับคุณพ่อวันก่อน แล้วก็นี่ก็หายไปเลย เกนก็งงอยู่เหมือนกัน โทร.ไปก็ไม่รับ ตั้งนานกว่าจะโทรกลับ จะนัดเจอกันก็ติดงาน สงสัยพอรับหมั้นก็เลยกลายเป็นของตาย ไม่ได้รับความสนใจ”
เอื้อสงสาร “มันไม่ถูกต้อง..การที่คุณจะตัดสินใจแต่งงาน หรือ สร้างครอบครัวกับใครสักคน คือ คุณจะต้องยิ่งรัก และสนใจคนคนนั้นมากขึ้นกว่าตอนเป็นแฟน เพราะคุณกำลังจะเริ่มต้นใช้ชีวิตกันอย่างจริงจัง ไม่ใช่เห็นเป็นของตาย แล้วไม่ใส่ใจแบบนี้”
เกนหลงมองเอื้อด้วยความชื่นชม แล้วพูดออกมาอย่างจริงใจ “ใครได้พี่เอื้อไปเป็นสามีนี่ถือว่าโชคดีมากเลยนะคะ”
เอื้อชะงักกึก หันมาเห็นแววตาเกนหลงที่มองด้วยความชื่นชม .. ในวินาทีนั้น..แววตาและรอยยิ้มของเกนหลงมีเสน่ห์อย่างมาก..ทำให้เอื้อเกิดอาการเขินขึ้นมาซะงั้นเลย “เอ่อ...ถ้าผู้หญิงคนอื่นเขาคิดเหมือนเกนก็คงดี ..”
เกนหลงพาลคิดไปถึงสุริยง “แปลกนะคะ .. เกนยังหาเหตุผลให้คุณสุไม่ได้เลย ว่าทำไมคุณสุถึงไม่ชอบพี่เอื้อที่แสนดีของเกน..” ว่าแล้วก็ทิ้งหัวมาซบที่ไหล่ อ้อนเหมือนน้องสาว “พี่ชายเกนออกจะอบอุ่น แสนดี ไม่มีที่ติ”
เอื้อปรายตามามองๆเกนหลงที่ทิ้งหัวซบไหล่.. เกนหลงก็เอามือมาโอบไหล่เอื้อเหมือนปลอบใจ แล้วเกนหลงก็พูดด้วยความเหนื่อยๆ
“ถ้าเกนเป็นคุณสุนะ....เกนไม่คิดมากเลย .. ตีหัวลากเข้าถ้ำไปนานแล้ว”
เอื้อหัวเราะ “ฮ่าๆๆๆ นี่คุณหนูเกนหลงพูดอะไรแบบนี้เป็นด้วยหรือเนี่ย?”
“พี่เอื้อเห็นคุณหนูเกนหลงแบบไร้สติมาแล้ว แค่นี้รับได้สบายมาก” เธอหัวเราะรื่น
เอื้อจับหัวเกนหลงด้วยความเอ็นดู และรักที่มากขึ้นโดยไม่รู้ตัว ....
“ถ้าพี่เป็นเขมชาติ....พี่ก็จะไม่คิดมาก และไม่ทำงานอะไรทั้งสิ้นในตอนนี้..จะอยู่ข้างๆเรา คอยช่วยเราจัดงานหมั้นให้ดีที่สุด”