บทละครโทรทัศน์ อย่าลืมฉัน ตอนที่ 19 หน้า 5
สุริยงเข้ามาในห้อง ปิดประตูอยู่คนเดียว..ตัวสั่น น้ำตาร่วงด้วยความโกรธ ความเจ็บ เธอปาดน้ำตาคิด...จะทำยังไงดี
เขมชาติขับรถพุ่งไปเบื้องหน้า!! ยังกรุ่นไปด้วยอารมณ์โกรธที่คั่งค้างไม่ต่างกับสุริยง คำพูดสุริยงยังดังก้อง เขาเบรคเอี๊ยด!! โมโหจนขับต่อไปไม่ได้ ทุบพวงมาลัย เจ็บใจ!!
ในร้านหนังสือ เกนหลงเดินดูหนังสือ Wedding และหยิบมาเป็นตั้ง อีกมุมนึงของห้างไม่ห่างกัน วานิต้า เดินผ่านมาและสะดุดกึก.. แล้วเดินปรี่มาหาเกนหลง “สวัสดีจ้ะเกนหลง”
เกนหลงหันมาเห็นวานิต้าก็เซ็งนิดๆ..“สวัสดีจ้ะ”
“ก่อนอื่นต้องขอแสดงความยินดีกับงานมงคลที่ใกล้จะถึงนี้นะจ๊ะ”
“ฉันยังไม่ได้บอกใครเลย .. เธอรู้ได้ยังไง?”
“แหม..เซเลบอย่างฉัน อยู่เฉยๆ ข่าวมันก็วิ่งมาเข้าหูเองแหละ..แล้วนี่มาซื้อหนังสือชุดแต่งงานหรือ? นี่..ไม่เห็นต้องลำบากเลยฉัน Design ให้ก็ได้นะ..ทั้งชุดหมั้น ชุดแต่ง”
เกนหลงอึ้ง “...เธอจะมาออกแบบชุดในงานหมั้น และงานแต่งให้ฉัน?”
“ใช่ .. ฉันคิดแต่ต้นทุนตัดเย็บ ไม่คิดค่าสมอง และค่าชื่อเสียงของฉัน ..”
อ๋อ...เกนหลงมองด้วยความสมเพช ... “ฉันไม่ได้ต้องการดีไซเนอร์ที่มีชื่อเสียง ฉันต้องการแค่คนที่รู้ใจ และรสนิยม ใกล้เคียงกัน ซึ่งดูๆแล้ว...รสนิยมของเราน่าจะไม่ตรงกันสักเท่าไหร่ ... ขอบคุณมาก .. แต่คงไม่”
วานิต้าร้องขึ้นอย่างเสียหน้า “เธอไม่อยากให้ฉันช่วย เพราะกลัวว่าฉันจะอยู่ใกล้มากเกินไป จนรู้อะไร ต่อมิอะไรเกี่ยวกับ เธอ เขม แล้วก็ยัยเลขาม่ายนั่นล่ะสิ”
เกนหลงยิ้ม “ในที่สุด...ก็บอกเจตนาที่แท้จริงออกมาจนได้ .. เรื่องระหว่างฉัน เขม และคุณสุ มันไม่ได้เป็นอย่างที่เธอคิด..และฉันก็ไม่จำเป็นต้องอธิบาย อยากจะคิดอะไรก็คิดกันไป ฉันไม่ห้าม”
วานิต้ายิ่งเห็นเกนหลงไม่เดือดเนื้อร้อนใจยิ่งแค้นใจ
“ส่วนเรื่องงานมงคลของฉัน ... ถ้าอยากจะช่วย...ช่วยอยู่เฉยๆ ดีที่สุด”
เกนหลงยิ้มๆ ไม่แคร์ แล้วก็เดินไป .. วานิต้ายิ่งฟังยิ่งแค้นใจ หมั่นไส้ ตะโกนไล่หลัง
“เธอยังไม่เคยเจอด้านมืดของผู้ชายอย่างเขมชาติเหมือนที่ฉันเจอ เพราะฉะนั้นอย่ามั่นใจให้มันมากนัก ... เขมชาติอาจจะไม่ใช่ผู้ชายที่ดีอย่างที่เธอคิดก็ได้!!”