บทละครโทรทัศน์ อย่าลืมฉัน ตอนที่ 19 หน้า 4
“อย่าเอามาตรฐานของตัวเองมาวัดคนอื่น! ฉันไม่ใช่คนที่ชอบสร้างเรื่อง บีบน้ำตา พูดจาโกหก หลอกใช้คนอื่นเหมือนคุณ! และไม่มีความจำเป็นที่ฉันจะต้องทอดสะพานเพื่อเดินลงไปในนรก!”
เขมชาติสวนกลับด้วยโทสะ “แต่นรกขุมนี้ ก็เคยพาคุณขึ้นสวรรค์มาแล้ว!!”
สุริยงจี้ใจดำ ฟาดฝ่ามือลงบนใบหน้าของเขมชาติอย่างแรง เพี้ยะ!!
เขมชาติหน้าหันตามแรงตบ!!! บรรยากาศตึงเครียดสุดๆ
ในครัวเห็นชื่อ นภา อาทิตย์ กำลังทำขนมกันอยู่ นภาเงี่ยหูฟัง “เอ๊ะ..เหมือนได้ยินเสียงใครดังมาจากหน้าบ้าน..หนูเล็กหรือเปล่า?”
“เดี๋ยวชื่นห่อชุดนี้เสร็จแล้ว ออกไปดูให้ค่ะ” ชื่นรีบห่อขนมตรงหน้า นภามองๆไปหน้าบ้านด้วยความแปลกใจ
เขมชาติค่อยๆหันหน้ากลับมาด้วยความเจ็บ และชา สุริยงยืนกำมือแน่น..อย่างโกรธ
“ต่ำ สกปรกที่สุด! อย่ามาพูดแบบนี้ในบ้านของฉัน! ออกไปได้แล้ว และอย่ามายุ่งกับฉันอีก ฉันไม่เคยคิดจะเดินกลับเข้าไปในชีวิตคุณ..เพราะฉันเกลียดคุณ” เขมชาติจุกไปกับประโยคนั้น “และคุณเองก็คงจะ “เกลียด” ฉันไม่น้อยไปกว่ากัน ในเมื่อเราเกลียดกัน ก็ควรจะแยกย้ายกันไปใช้ชีวิตของตัวเอง อย่ามาสร้างเวรสร้างกรรมให้กันอีกเลย ถ้าสิ่งที่คุณได้ไปมันยังไม่พอ ฉันจะทำสังฆทานเพิ่มไปให้ ขอจบกันในชาตินี้ ชาติหน้าอย่ามาเจอกันอีก!”
เขมชาติแววตาอ่อนลง เห็นโกรธจริง “วดี....”
“สุริยาวดีได้ตายจากโลกนี้นับตั้งแต่อ่านจดหมายฉบับนั้น .. คุณฆ่า และ ฝังเธอไปเรียบร้อยแล้ว อย่าขุดซากของเธอขึ้นมาอีกเลย ออกไป และอย่ากลับมาอีก!!”
“ไม่จริง.. คุณอยากเจอผม.. ผมจะไม่ไปไหน จนกว่าคุณจะยอมรับความจริง”
สุริยงส่ายหน้า “ฉันไม่ต้องการเจอ หรืออยู่ใกล้คุณ ไม่ว่าจะอยู่ในฐานะอะไรก็ตาม!! คุณนั่นแหละที่ต้องยอมรับความจริง!” สุริยงหันหลังเดินกลับเข้าบ้านไปอย่างไม่ใยดี … เขมชาติอึ้ง..ได้แต่มองสุริยงเดินจากไป
เขมชาติขยับจะตาม “วดี...”
ชื่นเดินออกมา..เขมชาติชะงักกึก
“คุณหนูเล็กมีแขกทำไมไม่บอกชื่นคะ? จะได้เอาน้ำมาให้?” ชื่นเห็นเขมชาติก็งง “เอ่อ..อ้าว..” หันมาเห็นหนูเล็กเดินเข้าบ้านไป “.. เอ่อ..คุณหนูเล็ก ..” สุริยงเข้าบ้านไปเลย ชื่นเลยต้องหันมาทางเขมชาติอีกที “คุณ....”
เขมชาติไม่พูด ไม่จา .. อยู่ในอาการมึนๆ ไม่คิดว่าจะเจอตอกกลับแบบนี้ เขมชาติเดินลอยๆกลับออกไป ชื่นยืนงง