บทละครโทรทัศน์ อย่าลืมฉัน ตอนที่ 19 หน้า 3
เขมชาติอึ้ง...มองสิ่งที่อยู่ตรงหน้า คนงานกำลังลงดอกฟอร์เก็ตมีน็อตที่สวนบ้านของเขา เกนหลงอธิบายกับเขมชาติ
“ขอโทษนะคะที่ไม่ได้บอกก่อน เกนแอบคิดไว้ตั้งนานแล้ว ว่าอยากปลูกดอกไม้เพิ่มที่มุมนี้ ดูสิคะสวยมากเลย”
เขมชาติขบกรามแน่น ขณะที่เกนหลง พูดไปยิ้มไป สายตามองดอกไม้ชื่นชม “เขมไม่ว่าใช่ไหมคะ” เกนหลงหันมายิ้มใสซื่อ เขมชาติเห็นรอยยิ้มเกนหลง รู้ตัว พยายามไม่แสดงออกว่าเครียด
“เพราะอะไรคุณถึง..เลือก ดอก..เอ่อ ดอกฟอร์เก็ตมีน็อต”
“เขมรู้จักด้วยหรือคะ..แสดงว่าเกนเลือกถูก..ไม่ใช่สิต้องบอกว่า..คุณสุเลือกถูก.. เพราะคุณสุเป็นคนให้เกนมาค่ะ” เธอยิ้ม
เขมชาติ อึ้ง..หันมาถามอีกที..“ใครเป็นคนให้มานะ!”
สุริยงเปิดประตูรั้วเอาซากต้นไม้ออกมาทิ้งนอกบ้าน .. กำลังจะเดินเข้าบ้าน รถเขมชาติพุ่งเข้ามาอย่างแรง เอี๊ยดดดด!! เกือบจะเสยขึ้นมาหน้าสุริยง หญิงสาวผงะสีหน้าไม่พอใจ หันหลังรีบเดินเข้าบ้าน ชายหนุ่มจึงรีบพุ่งลงมาจากรถ “เดี๋ยวอย่าเพิ่งไป”
สุริยงไม่สน เปิดประตูรั้วและเดินพรวดเข้าไปจะรีบปิด แต่ไม่ทัน เขมชาติเอามือดันไว้
“หยุดคุยกันก่อน โอ้ยยยย!” ชายหนุ่มโดนประตูหนีบร้องลั่น
สุริยงไม่สนความเจ็บ เห็นปิดไม่ได้ ก็สะบัดหน้าใส่รีบเดินจ้ำอ้าวจะเข้าบ้าน เขมชาติรีบเดินตามไป “ผมบอกให้หยุด!!” จับมือไว้มั่บ
สุริยงหันมาหน้าดุ “ปล่อย!”
“ผมไม่ปล่อย เพราะคุณไม่ได้อยากให้ผมปล่อยจริงๆ .. บางทีคุณอาจจะอยากให้ผมทำมากกว่าจับมือด้วยซ้ำ”
สุริยงชักสีหน้า..แววตาโกรธ พุ่งสูงขึ้นเรื่อย ๆ
“ไม่อย่างนั้น คงไม่ให้คุณเกนเอาดอกไม้พวกนั้นไปปลูกถึงในบ้านผม”
สุริยงสะบัดมือออกอย่างแรง “ดอกไม้อะไรฉันไม่รู้เรื่อง”
“ไม่ต้องมาทำหน้าซื่อ แสนดีเป็นกุลสตรีตัวอย่าง ผมไม่เชื่อ! คุณหลอกใช้คุณเกนกับดอกฟอร์เก็ตมีน็อตเป็นสะพานทอดมาหาผม”