บทละครโทรทัศน์ อย่าลืมฉัน ตอนที่ 9 หน้า 2
4 เมษายน 2557 ( 11:04 )
3.7M
6
สุริยงหันหลังจะเดินไป เขมชาติเรียกขึ้น เสียงเข้มแววตากระด้างกว่าเดิม ความรู้สึกเบื้องลึกถูกปล่อยออกมา “เดี๋ยว!!!” สริยงหยุดเดิน “.. ในฐานะที่ตอนนี้เราก็เป็น “เพื่อน” กัน ..ผมมีหนึ่งเรื่องที่อยากจะบอก”
สุริยงหันมารอฟัง เขมชาติพยายามปั้นหน้าและพูดด้วยความห่วงใย “ต่อไป..ถ้ามีปัญหาเรื่องเงิน อยากให้ผมช่วยก็บอก เมื่อก่อนผมช่วยคุณไม่ได้ เพราะผมจน แต่ตอนนี้ผม “รวย” แล้ว ถ้าต้องการเงินก็บอก ในฐานะคนเคยใกล้ชิด ผมให้โดยไม่เรียกร้องว่าคุณจะต้องมาแต่งงานหรือทำอะไรทั้งสิ้น ผมยินดีให้เพราะ” ในใจสมเพช แต่พูดว่า.. “สงสาร”..”
สุริยงอึ้งไป มองหน้าเขมชาติด้วยความแปลกใจ เขมชาติตัดบทอย่างตั้งใจให้ค้างคา
“เรื่องที่ผมอยากจะบอกก็มีแค่นี้....คุณเกนใกล้จะมาถึงแล้ว คุณรอต้อนรับเธออยู่ในห้องนี้ ผมลงไปรับเธอเอง”
เขมชาติพูดจบก็เดินออกจากห้องไปเลย ทิ้งให้สุริยงยืนอยู่คนเดียวในห้อง...งงๆ สงสัยในสิ่งที่เขมชาติพูด
สมคิดเดินมากับวิบูลย์ตรงหน้าห้องทำงานเกนหลง
“คุณน่ะคิดมาก คุณเขมเขาพูดแบบนั้นก็เพราะไม่อยากจะอธิบาย บอกว่าติดธุระง่ายที่สุด..พูดแล้วจบเลย”
“แต่..ผมไม่ได้ติดธุระ คุณเขมนั่นแหละเป็นคนใช้ให้ผมทำงานจนดึก แล้วก็โทร.มาบอกว่าผมไม่ต้องไป ผมว่ามันทะแม่งๆไงไม่รู้ .. ตั้งแต่จับมือ กอดกัน แล้วครั้งนี้ ผมรู้สึกเหมือนคุณเขมวางแผนจะไปกับคุณสุสองต่อสอง หรือว่า..” วิบูลย์เบาเสียงลง “คุณเขมจะแอบกิ๊กกับคุณสุ!!!!”
สมคิดสะดุ้งนิดๆ “เฮ้ยยย!”
ทันใดนั้นเขมชาติก็เดินออกมาพอดีเล่นเอาทั้งคู่ตกใจกันอีกรอบ “เฮ้ยยยย!!”
เขมชาติหยุดยืนมองหน้าสองคนอย่างสงสัยทำให้สมคิดรีบยิ้มกลบเกลื่อน
“คุณเขมวันนี้มาเช้าจังเลยนะครับ มีอะไรหรือเปล่าครับ?”
สมคิด วิบูลย์ พยายามยิ้มแห้งๆกลบเกลื่อนทำเหมือนไม่ได้เม้าท์อยู่
ในห้องทำงานเกนหลง สุริยงถามสมคิดย้ำอีกครั้งด้วยความแปลกใจ
“คุณอัมพิกาไปหาผู้อำนวยการที่บ้านหรือคะ?”
“ครับ..เธอติดต่อมาทางผม บอกว่ามีเรื่องสำคัญจะคุยกับคุณเขม”