บทละครโทรทัศน์ อย่าลืมฉัน ตอนที่ 3

อย่าลืมฉัน ตอนที่ 3

ในห้องอาหารหรู เขมชาติพูดสรุปงานกับโอลีวีเย่ 

“ภายในสองวัน ผมจะให้เล....” เขมชาติชะงัก เปลี่ยนจากคำว่าเลขาเป็น “เอ่อ...คุณสมคิด ผู้ช่วยของผมส่งสัญญาว่าจ้างให้คุณดู หลังจากเซ็นสัญญาแล้ว เราเริ่มผลิตทันที ผ้าจะถูกส่งถึงโรงแรมของคุณที่สวิสตามกำหนดแน่นอน” 

“ให้มาดามสุริยงเป็นคนส่งสัญญาให้ผมก็ได้นะครับ” โอลิวิเย่ยิ้มนิดๆ ทำให้เขมชาติหน้าเข้มขึ้น

จังหวะนั้นที่ลานจอดรถ สุริยงเดินหาขาแทบขวิด แต่ก็หาไม่เจอ สุริยงเดินจนหอบ เห็นไร้หนทางก็รีบคิดหาทางออก เธอหันไปเห็นเจ้าหน้าที่รักษาความปลอดภัยขับรถกอล์ฟตรวจความเรียบร้อย

ส่วนเขมชาตินั้นก็เอ่ยกันท่าออกมาอย่างไม่รู้ตัว “อย่าเลยครับ “ผู้หญิงคนนั้น” เป็นเลขาใหม่ เพิ่งทำงานได้แค่ 2 วัน  ....อาจจะไม่ผ่านทดลองงานก็ได้ ผมไม่อยากเสี่ยง” เขาทำน้ำเสียงเหยียดหยัน

“ถ้าไม่ผ่านบอกนะครับ ผมยินดีรับเข้าทำงานทันที .. มาดามสุริยงทำให้ผมประทับใจมาก” โอลีวีเย่พูดด้วยความชื่นชม เขมชาติเหยียดที่มุมปากเล็กน้อย ไม่เชื่อ...และไม่เห็นด้วยสุดๆ ปนหมั่นไส้ด้วย

ที่หน้าร้านเขมชาติเดินออกมาเห็นสุริยงยืนอยู่พร้อมกับรถสปอร์ตหรู ที่จอดอยู่อย่างเรียบร้อย เธอกำลังหันข้างคุยโทรศัพท์ ไม่เห็นเขมชาติ “ดิฉันนำรถผู้อำนวยการมารอ..” เขมชาติตัดสาย สุริยงชะงักนิดๆ พอหันมาก็ชะงักกึกเห็นเขมชาติยืนอยู่หน้าบึ้ง

“รู้ได้ยังไงว่ารถอยู่ที่ไหน?”

“ดิฉันโทรหาคุณวิบูลย์ .... เพื่อขอทะเบียนรถของผู้อำนวยการ และให้รปภ.ช่วยหาให้” สุริยงอธิบายอย่างใจเย็น ชัดถ้อยชัดคำ ไม่ใส่อารมณ์ 

สุริยงเล่าให้เขมชาติฟัง ถึงเหตุการณ์ก่อนหน้า สุริยงนั่งอยู่บนรถกอล์ฟมีเจ้าหน้าที่ขับมาส่งที่หน้ารถเขมชาติ

“โชคดีที่รถผู้อำนวยการโดดเด่น รปภ.เลยจำได้ ใช้เวลาหาไม่นาน” สุริยงยิ้มขอบคุณและรีบเดินมาที่รถ สตาร์ทรถและรีบขับออกมาอย่างคล่องแคล่ว