บทละครโทรทัศน์ อย่าลืมฉัน ตอนที่ 3 หน้า 4
26 มีนาคม 2557 ( 15:36 )
3.7M
6
พจน์ยังนิ่งๆ รักษาท่าที เกนหลงรีบพูดต่อ แอบเจ้าเล่ห์เพราะรู้ว่าเป็นจุดอ่อนของพจน์
“อีกอย่าง..เย็นนี้เกนมีนัดทานข้าวกับเขม เกนเตรียมจะเข้าครัวเองเลยนะคะ”
พจน์แววตาอ่อนลง “งั้น..ก็ได้..นี่เห็นว่าเป็นเขมชาตินะ ถ้าเป็นหนุ่มอื่นพ่อไม่ยอม”
“ถ้าเป็นหนุ่มอื่น เกนไม่พามาบ้านหรอกค่ะ” เกนหลงยิ้มกว้าง
พจน์หลิ่วตา “พูดแบบนี้แสดงว่าแพ้ลูกตื้อแล้วใช่ไหม?”
เกนหลงยิ้ม “ยังค่ะ..ยังไม่แพ้..เกนกับเขมยังเป็นแค่เพื่อนที่สนิทที่สุดค่ะ”
พจน์ส่ายหน้านิดๆ แล้วก็เดินนำไปที่หน้าบ้าน เกนหลงเดินตามมาส่ง
“ทำไมใจแข็งนักล่ะลูก พ่อว่าเขมชาติเป็นคนใช้ได้”
เกนหลงหยุดเดิน “ใช่ค่ะตั้งแต่เจอกันที่อเมริกา เกนก็รู้ว่าเขาไม่เหมือนคนอื่น .. แต่..เขมคงพิเศษมากเกินไปมั้งคะ บางครั้งเกนเลยรู้สึกเหมือนเข้าไม่ถึง..เหมือนเขามีอะไรบางอย่างที่เก็บไว้ในใจ..อะไรบางอย่างที่เขายังก้าวไม่พ้น”
เกนหลง..คิดถึงเขมชาติขณะพูดถึง..
เกนหลงหันมาทางพจน์ “ถ้าเขมทำให้เกนเลิกรู้สึกแบบนี้ได้ .. เกนถึงจะยอมเป็นมากกว่าเพื่อนค่ะ”
พจน์พยักหน้า “อืมม์..พ่อชักอยากรู้แล้วสิว่า “ไอ้อะไรบางอย่าง” เนี่ยมันคืออะไร?”
รถสปอร์ตของเขมชาติแล่นเข้ามาในโรงงานใหญ่โตอย่างเร็วและคุ้นเคย รปภ. และผู้จัดการฝ่ายต่างๆของโรงงานเดินมาต้อนรับ 2-3 คน ทุกคนยกมือไหว้ “สวัสดีครับคุณเขม”
มุมหนึ่งในโรงงานเขมชาติเดินลงมาพร้อมกับแบบผ้าที่โอลีวีเย่เลือกแล้วส่งให้ผู้จัดการ
“ลูกค้าเลือกแบบผ้ามาแล้ว” ผู้จัดการรับไป “ผมให้ฝ่ายออกแบบส่งไฟล์งานมาให้ภายในคืนนี้ พรุ่งนี้เริ่มผลิตได้เลย”
“ครับ”
ภายในโรงงานเห็นเครื่องจักรมากมาย พนักงานทำงานอย่างมืออาชีพ เขมชาติเดินผ่าน ผู้จัดการโรงงานเดินตามมาไม่ห่าง