บทละครโทรทัศน์ อย่าลืมฉัน ตอนที่ 3 หน้า 3
26 มีนาคม 2557 ( 15:36 )
3.7M
6
ตอบนิ่งๆ แต่เน้นหนัก “เพราะเงินเดือนเกือบหกหลัก ในตำแหน่งเลขาประธานบริษัท ทำให้ดิฉันมาทำงานกับคุณ”
เขมชาติชะงักงัน เหมือนโดนผลักอกแรงๆหนึ่งที “เพราะเงิน? แค่นั้น?”
สุริยงกลั้นใจตอบ “ใช่ค่ะ ตามที่ดิฉันให้สัมภาษณ์ ดิฉันต้องดูแลพ่อ แม่ และลูกๆ ไม่ว่างานจะหนักแค่ไหน .. ดิฉันก็ต้องทำให้ได้ค่ะ”
เขมชาติเจ็บลึกๆ กับคำตอบ แต่แสดงความแข็งกร้าวออกมากลบเกลื่อน “ทำงานเพื่อเงินก็ต้องตกเป็นทาสของเงิน” เขาเหยียดมุมปากดูถูก “ดี ผมจะใช้เงินของผมควบคุมชีวิตของคุณ!!!”
สุริยงนิ่งรับ เขมชาติพูดต่อ “พรุ่งนี้ผมมีประชุมกับฝ่ายออกแบบหน้าที่ของคุณคือศึกษาแบบลายผ้าทั้งหมดของบริษัท ในการประชุมพรุ่งนี้ถ้าผมถามข้อมูลเก่าๆ คุณตอบไม่ได้ ... ผมจะจ้างคนอื่นที่มี “ความจำ” ดีกว่าคุณ!” เขมชาติสั่งเรียบร้อยแล้วก็หันหลังเดินไปขึ้นรถ และขับออกไปอย่างฉุนเฉียว สุริยงมองตามด้วยความหนักใจ อึดอัดใจที่จำใจต้องพูดแบบนั้น ... สุริยงยืนเศร้า เป็นความเศร้าที่บอกใครไม่ได้
ที่หน้าบ้านเกนหลง บ้านขนาดใหญ่ มีพื้นที่กว้างขวาง ตกแต่งอย่างหรูดูมีราคา เห็นรถสปอร์ตแล่นเข้ามาจอด....คนรถรีบเดินมาเปิดประตู เกนหลงลงจากรถ
“เอาของหลังรถไปไว้ในครัว บอกแม่ครัวว่า เย็นนี้ฉันจะทำอาหารเอง”
“ครับ” คนรถขับรถออกไปจอด เกนหลงเดินเข้าบ้านไปอย่างอารมณ์ดี
พจน์นักธุรกิจรุ่นใหญ่ ใจดี มีเมตตา เดินออกมาจากห้องทำงาน พจน์แต่งตัวเตรียมออกไปข้างนอก เกนหลงเดินเข้ามาเห็นพอดีก็ทักขึ้น
“สวัสดีค่ะ คุณพ่อ” เกนหลงยกมือไหว้
พจน์รีบชวน “มาก็ดีเลยไปตรวจงานที่โรงแรมกับพ่อ พรุ่งนี้มีลูกค้าจากญี่ปุ่นมาจัดประชุมใหญ่เกือบ 300 คน ไปช่วยกันตรวจความเรียบร้อย”
เกนหลงเลิกคิ้ว “คุณพ่ออย่าเนียนสิคะ เกนบอกแล้วไงคะว่ายังไม่ทำงาน เกนเรียนจนหัวจะผุ ปริญญาตรีตั้ง 2 ใบ โทอีก 2 ใบ เกนขอพักสักปีสองปีแล้วค่อยไปช่วยงานคุณพ่อที่โรงแรมนะคะ” หญิงสาวยิ้มอ้อน “นะค้า”