บทละครโทรทัศน์ อย่าลืมฉัน ตอนที่ 3 หน้า 2
26 มีนาคม 2557 ( 15:36 )
3.7M
6
“แล้วรู้ได้ยังไงว่าผมนัดลูกค้าประชุมที่นี่??!!” หน้าเขมชาติเชิดๆ เหยียดๆ เหมือนจับผิด สุริยงตอบแบบใจเย็น ชัดถ้อยชัดคำ ไม่ใส่อารมณ์ “ดิฉันโทรหาคุณสมคิด เพื่อสอบถามว่าผู้อำนวยการนัดหมายกับลูกค้าคนไหน?”
สุริยาเล่าถึง ตอนคุยโทรศัพท์กับสมคิด สมคิดรีบเปิดสมุดบันทึกหารายชื่อลูกค้าให้สุริยงอย่างแข็งขัน
“โชคดีที่คุณสมคิดทราบว่าผู้อำนวยการนัดกับมิสเตอร์โอลีวีเย่ .. หลังจากนั้นดิฉันติดต่อไปหาเลขาของมิสเตอร์โอลีวีเย่เพื่อสอบถามสถานที่นัดหมาย”
สุริยงยืนคุยโทรศัพท์อย่างคล่องแคล่วอยู่ที่ริมถนน “และดิฉันถึงได้รู้ว่าลูกค้าจะมาก่อนเวลาเพื่อทานอาหารกลางวัน ดิฉันเลยถามเมนูโปรด และจัดเตรียมทุกอย่างไว้ให้” สุริยงยืนคุยโทรศัพท์ เอาโทรศัพท์หนีบระหว่างไหล่กับหู มือหนึ่งถือแท็บแล็ตอีกมือกดจิ้มจดเมนูโปรดของลูกค้า เรียบร้อยแล้วรีบวางสายหันมาเรียกมอเตอร์ไซด์รับจ้างทันที
“และรีบมาที่นัดหมายโดยเร็วที่สุด!!!”
เขมชาติมองด้วยหางตา...แล้วก็พูดเหยียด “คล่องแบบนี้นี่เอง ถึงได้จับเศรษฐีคราวพ่อมาเป็นสามีได้ในเวลาอันรวดเร็วนี่คงคิดจะใช้วิธีเดียวกัน หาสามีใหม่ล่ะสิ”
สุริยงสะอึก และตอบกลับอย่างนุ่มนวล แต่หนักแน่น “ท่านเจ้าสัวสอนดิฉันเสมอว่า .. เลขาที่ดีต้องเป็นนักแก้ปัญหา และต้องทำทุกอย่างให้ได้ตามคำสั่ง ไม่ได้คิดจะทำเพื่อ “จับ” ใคร .. แต่ถ้าจะมีติดไม้ติดมือมาบ้าง ก็ถือว่าเป็นผลพลอยได้.”
เขมชาติยิ่งฟังยิ่งเหยียดหยัน ปรายตามองก่อนจะตวัดสายตาใส่ เชิดหน้าอย่างดูถูก “งั้นก็ดีใจด้วย เพราะลูกค้าของเรามีแต่ระดับเศรษฐี คงมีมาให้จับไม่หวาดไม่ไหว แต่ช่วยลาออกไปก่อน อย่ามาทำธุรกิจแฝงในบริษัทของผม”
สุริยงเองก็จี๊ดอารมณ์ขึ้นไม่แพ้กัน..เชิดหน้า “ถ้าดิฉันต้องการสามีใหม่ ดิฉันคงไม่มาสมัครงานที่นี่!”
เขมชาติสวนทันควัน “แล้วคุณมาทำงานที่นี่..เพราะต้องการอะไร!?! คุณสุ-ริ-ยงคุณมาเป็นเลขาผมเพราะอะไร!?!” สุริยงชะงักไปทำให้เขมชาติรุกต่อ “ตอบ!!”
เขมชาติจ้องหน้ารอคำตอบ....แอบตื่นเต้นในใจลึกๆ