บทละครโทรทัศน์ อย่าลืมฉัน ตอนที่ 13 หน้า 4
9 เมษายน 2557 ( 08:38 )
3.7M
6
เขมชาติตอบนิ่งๆ ไม่ใส่อารมณ์ ไม่หวั่นไหว พจน์มองจับผิด..เขมชาติทำเป็นนิ่งมั่นใจแต่ข้างในลุ้นสุดๆ
“ไม่ต้อง! เพราะอาเช็คข้อมูลกับคนที่เชื่อถือได้ไปแล้ว”
เขมชาติแอบตื่นเต้น “ใครครับ?”
“คุณเอื้อ...”
เขมชาติผงะนิดๆ ... ตามประสาวัวสันหลังหวะ “คุณเอื้อตอบคุณอาว่าอะไรครับ?” เขมชาติถามด้วยความร้อนใจแต่ไม่แสดงออก
ตอนนั้น เอื้อตอบด้วยความมั่นใจ
“เท่าที่ผมทราบ..วันนั้นเขมชาติกับหนูเล็กไปซื้อของเพื่อตกแต่งห้องทำงานให้เกนหลง จากภาพผมคิดว่า .. น่าจะเป็นอุบัติเหตุ .. คุณอาลองดูจากลักษณะการนั่งมันผิดธรรมชาติมาก ไม่น่าจะเป็นความตั้งใจที่จะนั่งตักกันในที่สาธารณะแบบนี้..”
ภาพแต่ละมุมให้เห็นตามที่เอื้อพูด พจน์คิดตาม
“ผมว่า..รูปนี้ไม่มีอะไรมากไปกว่า ความบังเอิญ และ อุบัติเหตุ!!!”
“โชคดี...ที่คำตอบตรงกัน!!!” พจน์สรุปทำให้เขมชาติถอนหายใจเบาๆอย่างโล่งอก.. พจน์พูดต่อ
“คุณเอื้อยังเสริมอีกว่า..แม่เลี้ยงของเขาคนนี้เป็นคนดี ไม่เคยทำเรื่องเสื่อมเสีย”
เขมชาติแอบหมั่นไส้ พจน์พูดต่อพลางเก็บรูป “แต่เข้ากับพี่สาวและน้องสาวเขาไม่ค่อยได้ เพราะมีปัญหาเรื่องมรดกกัน ก็เลยอาจจะตกเป็นเป้าโดนโจมตีอยู่บ่อยๆ เขมเองก็ระวังตัวไว้ด้วย ดีที่รูปนี้ไม่ได้หลุดออกไปในวงกว้าง และเกนหลงก็ยังไม่เห็น อาจะทำลายรูปพวกนี้.... เป็นของขวัญวันเกิดให้ก็แล้วกัน”
เขมชาติยิ้มรับนิดๆ “ขอบคุณครับ”
พจน์นึกได้ “อ้อ..อีกเรื่อง..คุณเอื้อยังชมว่าคุณสุริยงคนนี้ทำงานดีมาก เพราะเจ้าสัวเป็นคนฝึกมาเองกับมือ .. คุณเอื้อก็เลยจะดึงมาช่วยงานที่โรงแรมใหม่ที่เขาลงทุนทำกับอา”
เขมชาติสะอึก แปลกใจ “.. ดึงมาช่วยงาน?”
“ใช่..เพราะตอนนี้เกนกับคุณเอื้อดูแลกันอยู่สองคน เริ่มจะไม่ไหวแล้ว ก็เลยจะให้คุณสุริยงมาเป็นผู้ช่วย ... เห็นบอกว่าจะให้มาเริ่มงานโดยเร็วที่สุด นี่เขมไม่รู้เรื่องเลยหรือ?”
เขมชาติอึ้ง แทนคำตอบว่า “ไม่รู้” .. เขมชาติคิด..ใจร้อนวูบวาบ แทบอยากจะพุ่งไปถามให้เรื่องในทันทีทันใด