บทละครโทรทัศน์ อย่าลืมฉัน ตอนที่ 13 หน้า 5
9 เมษายน 2557 ( 08:38 )
3.7M
6
เกนหลงถามเด็กรับใช้ที่กำลังยกดอกไม้มาวางเพิ่มที่โต๊ะอาหารใหญ่กลางห้อง
“คุณพ่อ กับ คุณเขม อยู่ที่ไหน?”
“เมื่อครู่เห็นคุณท่านเชิญคุณเขมชาติไปคุยที่ห้องทำงานค่ะ คุณเกนจะให้หนูไปเรียนเชิญทั้งสองท่านมาเลยไหมคะ?”
“เดี๋ยวฉันไปเอง ไปเตรียมแอปเพอร์ไธเซอร์ได้เลย”
“ค่ะ” เด็กรับใช้ที่อยู่แถวนั้น ทยอยออกไป เพื่อเตรียมอาหารขึ้นโต๊ะ
เกนหลงกำลังจะเดินไป..พลันสายตาเหลือบไปเห็นโทรศัพท์มือถือของเขมชาติวางอยู่ที่โต๊ะรับแขก.. แล้วเธอก็ชะงักกึก..ความหวาดระแวงสะกิดให้เกิดความอยากรู้อยากเห็น หญิงสาวหยิบโทรศัพท์ขึ้นมา..คิด..จะทำหรือไม่ทำดี..มองซ้ายมองขวา แล้วก็ตัดสินใจกดดูโทรศัพท์ของเขมชาติ
เกนหลงกดเข้าไปดูในกล่องข้อความภายในกล่องมีแต่ชื่อเกนหลง เจ้าตัวมองซ้ายมองขวาแล้วดูต่อ เธอกดเข้าไปในสายโทรเข้ามีแต่ชื่อ สมคิด วิบูลย์ เกนหลง กดที่เบอร์โทร.ออก มีชื่อ สมคิด วิบูลย์ และ.... เลขา!
เกนหลงคิด .. “สุริยง”
เช้าวันถัดมาที่หน้าห้องทำงานเขมชาติ สุริยงกำลังจัดเอกสาร แล้วมาลัยกับเจนเดินเข้ามาหาพร้อมกับรูปถ่ายเขมชาติคู่กับเกนหลงอย่างสวย มาลัยกับเจนพูดด้วยความตื่นเต้น
“คุณสุ คุณเขมมาหรือยังคะ?”
“ยังค่ะ”
“เยี่ยม! งั้นฝากคุณสุเอารูปกับการ์ดไปวางในห้องคุณเขมหน่อยนะคะ คือ..พวกเรารวมเงินกันทำรูปนี้ให้คุณเขม เป็นของขวัญวันเกิดน่ะค่ะ”
มาลัยรีบบอก “จริงๆจะให้เมื่อวานแต่คุณเขมไม่เข้า ก็เลยเอามาให้วันนี้ ฝากด้วยนะคะ”
สุริยงรับมาพร้อมรอยยิ้มน้อยๆ “ได้ค่ะ”
มาลัยกับเจนยิ้มตื่นเต้น แล้วก็รีบเดินออกไป
รูปคู่ของเขมชาติกับเกนหลงดูน่ารักถูกวางอยู่ที่โต๊ะทำงาน พร้อมกับการ์ดในซองเก๋ๆ หน้าซองเขียนว่า “สุขสันต์วันเกิดของพวกเราชาว KK” สุริยงมองรูปที่อยู่ตรงหน้า..แล้วสะท้อนใจกับสิ่งที่เพิ่งเกิดขึ้น แววตาอึดอัดลำบากใจ