บทละครโทรทัศน์ อย่าลืมฉัน ตอนที่ 17
อย่าลืมฉัน ตอนที่ 17
เกนหลงสะดุ้งตื่นขึ้นมามองไปรอบๆ ห้องอย่างงงๆ ..
“มานอนตรงนี้ได้ยังไง?”
เธอมองซ้ายมองขวา มองไปที่โต๊ะหัวเตียงเห็นอุปกรณ์ล้างหน้าที่ถือค้างไว้เมื่อคืน ...ข้างๆขวดมีกระดาษโน้ตลายมือเอื้อวางอยู่ เกนหลงหยิบมาอ่าน
“พี่อยู่ที่สวนหน้าโรงแรม อาหารเช้าวางอยู่บนโต๊ะนะครับ พี่ให้ทางโรงแรมจัดดอกไม้มาให้ เผื่อจะทำให้สดชื่นขึ้น ... เอื้อ”
เกนหลงหันไปเห็นอาหารเช้าของโรงแรมวางไว้อย่างสวยงาม เธอเดินลงจากเตียงไปที่โต๊ะอาหาร หยิบดอกไม้ช่องามขึ้นมาดู กลิ่นสดชื่นของดอกไม้ทำให้เกนหลงยิ้มออกมานิดๆที่มุมปาก ... รู้สึกดีจริงๆ เกนหลงซึ้งใจกับความใส่ใจของเอื้อเพิ่มมากขึ้น .. พอคิดถึงเอื้อ ก็คิดถึงสุริยงแล้วก็พาลเศร้า ..
“พี่เอื้อน่ารักขนาดนี้...ไม่เข้าใจจริงๆ ทำไมคุณสุถึงทำแบบนี้กับพี่เอื้อได้ ..”
เกนหลงคิดถึงสุริยงด้วยความไม่เข้าใจ และขัดเคือง
เอื้อนั่งอยู่ที่สวนสวยมุมหนึ่งของโรงแรม พยายามกดโทรศัพท์หาสุริยงแต่ไม่มีสัญญาณ เอื้อตัดสินใจ
กดโทร.ไปที่บ้านสุริยง
อาทิตย์เดินมารับโทรศัพท์บ้าน “สวัสดีครับ .. อ่อ! คุณเอื้อ สวัสดีครับ ... นายไก่ นายไข่ เพิ่งจะออกไปตลาดกับคุณยายเมื่อกี๊นี้เองครับ กลับมาแล้วจะให้โทร.กลับไหมครับ?”
เอื้อรีบบอก “ไม่เป็นไรครับ คือ..ผมจะโทร.มาถามข่าวคราวของหนูเล็กน่ะครับ พอดีผมติดต่อมือถือหนูเล็กไม่ได้เลยครับ ก็เลยเป็นห่วง”
อาทิตย์พูดอย่างเปิดเผย อารมณ์ดี “อ๋ออออ หนูเล็กโทร.มาบอกว่า โทรศัพท์มือถือหายครับ จะติดต่อไม่ได้”
เอื้อรีบถาม “มือถือหาย! แล้วหนูเล็กโทร.มาบอกเมื่อไหร่? เขาบอกหรือเปล่าว่าโทร.จากที่ไหนครับ?”
“วันแรกก็โทรมาจากที่โรงแรมครับ รู้สึกจะเป็นโรงแรมที่ซูริค”
เอื้อรีบถาม “แล้ววันนี้ได้โทร.มาหรือยังครับ?”
อาทิตย์ตอบ “ยังเลยครับ ยังไม่ได้ข่าวเลย อ้อ แต่เมื่อคืนนี้มีเบอร์แปลกๆ โทร.เข้ามือถือ .. แต่อารับไม่ทัน เป็นเบอร์จากต่างประเทศ ก็เลยเดาว่าน่าจะเป็นหนูเล็ก” เขาหันไปหยิบโทรศัพท์มาดู