บทละครโทรทัศน์ อย่าลืมฉัน ตอนที่ 22 หน้า 2
“คุณเกน...คุณเกนอยู่ที่ไหน?”
วิบูลย์เกิดอาการอึกอักขึ้นมาทันที สมคิดจึงรีบบอก “เดี๋ยวผมคุยกับคุณเขมเอง...คุณวิบูลย์ช่วยไปเคลียร์เรื่องค่าใช้จ่ายให้หน่อยนะ ถ้าเรียบร้อยแล้วก็ให้รถมารอรับ จะได้พาคุณเขมกลับไปพักต่อที่บ้าน”
วิบูลย์รับคำแล้วเดินออกไป..สมคิดหันมาทางเขมชาติ..แล้วก็ถอนใจ... “เฮ่ออออ” ...
เขมชาติพูดด้วยความตกใจ “คุณอาพจน์สั่งระงับงานหมั้นวันนี้?”
“ก็ คุณสลบกลางงาน พวกผมก็ต้องพามาโรงพยาบาล ถ้าไม่ระงับจะให้คุณเกนหมั้นกับใครล่ะครับ?”
เขมชาติคิดเป็นห่วงเกนหลงอย่างมาก “ถ้าข่าวนี้ออกไป คุณเกนจะต้องเสียหาย ผมจะไปหาคุณเกน”
เขมชาติจะลุกไป สมคิดจับไว้ “เดี๋ยวครับ...ผมว่า..ก่อนที่คุณจะไป..คุณควรจะหาคำตอบให้ได้ก่อนว่าคุณจะไปทำไม คุณพุ่งเข้าไปช่วยผู้หญิงอื่น แทนที่จะช่วยคู่หมั้นของตัวเอง ใครๆก็เห็นกันทั้งงาน..และตอนนี้คุณจะกลับไปหาคุณเกน...คุณจะไปพูดอะไรกับเธอ”
เขมชาติสะอึก สมคิดพูดต่อ “จะขอนัดวันหมั้นใหม่ ขอหมั้นแบบกันเอง และไปจัดใหญ่ในงานฉลองสมรส หรือจะไปแก้ตัวอะไรอีก ที่ผ่านมาคุณเอาตัวรอดมาได้ทุกครั้ง เพราะคุณเกนเธออาจจะแค่สงสัย ไม่เห็นกับตา แต่ครั้งนี้เธอเห็นเต็มสองตา ถ้าคุณจะแก้ตัว คิดดูให้ดีๆนะครับ ว่าจะแก้แล้วหลุด หรือ ยิ่งแก้ยิ่งมัดตัวเองแน่นขึ้นไปอีก”
เขมชาติฉุกคิด..เออ..จริง..สติเริ่มกลับมาทรุดนั่ง สมคิดเห็นสงบแล้วก็นั่งลงข้างๆ .. น้ำเสียงจริงจัง
“ไม่มีประโยชน์ถ้าคุณเขมจะไปแบบไม่รู้ใจตัวเอง จะยิ่งทำให้ปัญหาบานปลายมาก..ที่ผ่านมา..ผมพยายามเตือนให้คุณเขมตัดใจ..แต่มันก็ไม่สำเร็จ..ตอนนี้ผมขอแนะนำให้คุณ...ถามใจตัวเอง..คุณจะเลือกใคร..ก่อนที่จะเดินไปข้างหน้า..อย่าปล่อยให้ “ความไม่รู้” ทำร้ายตัวเอง และคนรอบข้างอีกเลยครับ”
เขมชาตินิ่ง....ยอมรับโดยไม่โต้แย้ง..เขมชาติเริ่มคิดหนัก
รถของชนะจอดที่หน้าบ้านสุริยง ในรถเห็นเด็กสามคนนอนหลับเรียงกันอยู่ หมดสภาพสุดๆ
“ขอบคุณค่ะ เดี๋ยวสุไปตามชื่นมาช่วยอุ้มไก่ ไข่ เข้าบ้าน รอสักครู่นะคะ”
สุริยงลงจากรถไป..ชนะมองตามนิดๆ แล้วก็ตัดสินใจลงตามไป
“เดี๋ยวก่อนครับ” สุริยงหันมา “ผมมีเรื่องคาใจนิดหน่อยครับ.. คือ.. เอ่อ.. ผมค่อนข้างแปลกใจที่วันนี้คุณเขมเข้ามาช่วยคุณ แทนที่จะช่วยคู่หมั้นตัวเอง มันแสดงว่าเขาเป็นห่วงคุณสุมาก”
สุริยงชะงักนิดๆ แต่พยายามไม่แสดงออก ชนะพูดต่อ “มันขัดแย้งกับท่าทีที่เขาแสดงออกว่าไม่ค่อยชอบคุณ...ผมก็เลยสงสัย..จริงๆแล้วเขาทำเป็นไม่ชอบ เพราะกลบเกลื่อนความรู้สึกที่แท้จริงของตัวเองหรือเปล่า? ตรงๆเลยนะครับ..คุณเขมเขา..คิดอะไรกับสุหรือเปล่า?”
สุริยงสะอึก..อึ้งไปชั่วขณะ แล้วก็ยิ้มกลบเกลื่อน “คงไม่หรอกค่ะ..อุบัติเหตุวันนี้มันเกิดขึ้นเร็วมาก จนวัดอะไรไม่ได้..บางที..คุณเขมชาติอาจจะไม่ทันได้คิดอะไรเลยก็ได้..สุไม่อยากตัดสินอะไรทั้งนั้นค่ะ”