บทละครโทรทัศน์ อย่าลืมฉัน ตอนที่ 22 หน้า 3
ชนะมองหน้าสุริยง พยายามจะหาคำตอบ แต่ไม่มี...ชนะพูดตรงๆ แมนๆ
“วันนี้ตัดสินไม่ได้...ถ้าวันไหน..คุณสุตัดสินได้ว่า..คุณเขมชาติเขาคิดยังไงกับคุณ..ช่วยบอกผมด้วยนะครับ..อย่างน้อยผมก็อยากรับรู้ในฐานะ...เพื่อนคนนึง”
สุริยงพยักหน้ายิ้มนิดรับและเดินเข้าบ้านไป..ทันทีที่คล้อยหลังชนะ..แววตาสุริยงครุ่นคิดอย่างหนัก ชนะมองตามสุริยง รู้สึกได้ว่ามันมีอะไรบางอย่างซ่อนอยู่
เกนหลงนอนหลับอยู่บนโซฟา โดยมีเอื้อนั่งอยู่ห่างๆ อย่างห่วงๆ เขาเดินมาเห็นว่าหลับแล้ว ขยับห่มผ้าให้ .. แล้วก็เดินออกมาเพื่อจะพบว่าพจน์ยืนรออยู่..
“น้องเป็นยังไงบ้าง?”
“ร้องไห้จนหลับไปแล้วครับ”
“เฮ่ออออ..ไม่อยากจะเชื่อเลย..จะเกิดเรื่องแบบนี้ขึ้นมาได้ อาไม่เห็นด้วยตั้งแต่ให้ผู้หญิงคนนั้นมาช่วยจัดงานแล้ว” เอื้อชะงักนิดๆ..พจน์เห็น “ขอโทษนะ..ถึงเขาจะมีศักดิ์เป็นแม่เลี้ยงเอื้อ..แต่อาก็ไม่เห็นด้วยอยู่ดี”
“เอ่อ..มันยากที่จะอธิบาย แต่เท่าที่ผมรู้จักหนูเล็กมา..ผมมั่นใจว่าหนูเล็กคงไม่ดีใจที่เหตุการณ์ลงเอยแบบนี้”
“ถ้าเขาไม่ดีใจ..แล้วเขมชาติล่ะจะดีใจหรือเปล่า อาอยากรู้จริงๆว่าคิดยังไง ดูสิ ตั้งแต่เกิดเรื่องก็หายเงียบไปเลย” พจน์คิดถึงเขมชาติแล้วก็เพลีย...เอื้อฟังแล้วก็พาลคิดถึงไปด้วย..นั่นสิ เขมชาติจะคิดยังไง
เขมชาติเดินเข้ามาในห้องนอน..เห็นผนังที่มีรูปสุริยงกับตัวเองติดอยู่..อีกด้านของห้องเห็นกองของหมั้นวางอยู่ พร้อมกับกระดาษโน้ตของสมคิด..
“ ทางคุณพจน์สั่งให้คนเอาสินสอดกลับมาคืนคุณเขมก่อน หลังจากเคลียร์กันแล้ว ค่อยว่ากัน ผมวางของมีค่าไว้ในห้องนอนคุณเขมนะครับ”
เขมชาติหันไปดูของหมั้น..มีทั้งกล่องเครื่องประดับ และเงินสด..รวมทั้งกล่องแหวนหมั้น..เขมชาติหยิบแหวนหมั้นมาดู..แล้วก็คิด..แล้วก็ปรายตาไปมองที่รูปสุริยง เขมชาติวางแหวนไว้ที่เดิม แล้วก็เดินมาที่รูป...ค่อยๆยื่นมือไปจับรูปด้วยความรัก..ก่อนจะหันมาทางแหวนอีกครั้ง..เขมชาติยืนอยู่ตรงกลาง..ระหว่างรูปของสุริยง และ แหวนของเกนหลง..ค่อยๆทรุดคุกเข่าลง..ตัดสินใจลำบากเหลือเกิน..คำพูดสมคิดดังเข้ามาอีกครั้ง...
“ที่ผ่านมา..ผมพยายามเตือนให้คุณเขมตัดใจ..แต่มันก็ไม่สำเร็จ..ตอนนี้ผมขอแนะนำให้คุณ...ถามใจตัวเอง..คุณจะเลือกใคร..ก่อนที่จะเดินไปข้างหน้า..อย่าปล่อยให้ “ความไม่รู้” ทำร้ายตัวเอง และคนรอบข้างอีกเลยครับ”
เขมชาตินั่งอยู่ตรงกลาง..คิดหนักว่าจะเลือกอะไรดี ...