บทละครโทรทัศน์ อย่าลืมฉัน ตอนที่ 22 หน้า 5
เขมชาติยืนอยู่ที่มุมหนึ่งของบ้านเกนหลง แววตาครุ่นคิด เหมือนตัดสินใจบางอย่าง ด้านหลังเกนหลงกำลังเดินเข้ามา ในใจเกนหลงเดือดพล่าน แต่พยายามคุมอารมณ์
เขมชาติได้ยินเสียงฝีเท้าหันมา “คุณเกน”
เกนหลงมองหน้า “เกนรอฟังคำอธิบายอยู่ค่ะ”
ชายหนุ่มมองหน้าเกนหลง แล้วก้มหน้า..ด้วยความรู้สึกผิด “ผมขอโทษ”
เกนหลงโกรธแต่ก็พยายามคุมไว้ “ขอโทษ..เรื่องอะไรคะ?”
“เรื่องที่ผมปิดบังคุณมาตลอด เรื่องที่ผมไม่เคยบอกคุณ”
เกนหลงรอฟังใจเต้น ใจสั่น น้ำตาพร้อมจะไหล
“ตอนอยู่มหาวิทยาลัย ผมรู้จักกับผู้หญิงคนนึง..เธอชื่อ .. สุริยาวดี”
เกนหลงขมวดคิ้ว
“เรา..คบกัน ตั้งแต่อยู่ปีหนึ่ง แล้วเธอก็ทิ้งผมไปแต่งงานกับคนอื่น ..”
เกนหลงใจยังเต้นโครมคราม
“ผมไม่ได้ข่าวเธออีกเลย แต่ไม่นานมานี้ เธอกลับมาในชีวิตผมอีกครั้ง เธอเปลี่ยนชื่อ เป็น ..”
เกนหลงตอบแทน...เสียงสั่สน น้ำตาเริ่มจะคลอ “... สุริยง!”
เขมชาติเงยหน้ามองเกนหลง องคนประสานสายตากัน แล้วเขมชาติก็พยักหน้า เกนหลงเซนิดๆเจ็บปวด ..
“ตลอดเวลาผมพยายามที่จะลืมเธอ และผมคิดว่า...ผมลืมเธอได้”
“แต่คุณไม่เคยลืม!!”
เขมชาติพยักหน้าอีก..เจ็บปวดกว่าเดิม “ที่ผ่านมา ผมคิดว่าผมเกลียดเธอ เกลียดที่เธอทิ้งผมไป เกลียดที่เห็นแก่เงิน ผมเกลียดเธอที่สุด”
เกนหลงฟังแล้วก็น้ำตาร่วง “แต่จริงๆแล้ว...คุณยังรักเธอ!!”
เขมสะอึก..มองหน้าเกน แววตาเกนเต็มเปี่ยมไปด้วยความโกรธ เกลียด ผิดหวัง เขมเห็นแล้วเจ็บปวดแสนสาหัส “ผมขอโทษ” เขมชาติทรุดตัวคุกเข่าลงตรงหน้าเกนหลง
เกนหลงเห็นเขมชาติยอมรับอย่างหมดฟอร์มยิ่งเสียใจ แค้นใจ จนระเบิดออกมา “ทำไม ทำไมต้องโกหก! ทำไมไม่บอกความจริงตั้งใจแรก ทำไม ต้องปิดบังกัน ทำไม...ทำไม”
เขมชาติไม่รู้จะพูดอะไรได้แต่กล่าวซ้ำ “ผมขอโทษ”
“เลิกพูดคำนี้ได้แล้ว ไม่อยากฟัง คำขอโทษของคนโกหก ฟังยังไงก็ไม่เชื่อ!!”
เขมชาติเจ็บ เกนหลงกลั้นใจถาม .. แม้ในใจลึกๆ กลัวคำตอบ